Ο πρίγκιπας Μιχαήλ της Ελλάδος, παντρευόταν την Μαρίνα Καρέλλα. Ένας πρίγκιπας παντρευόταν μια «κοινή θνητή». Αλλά ο πρίγκιπας Μιχαήλ, δεν ήταν ένας απλός πρίγκιπας. Γεννήθηκε στη Ρώμη, στις 7 Ιανουαρίου 1939, γιος του πρίγκιπα Χριστόφορου της Ελλάδος και της πριγκίπισσας της Ορλεάνης, Φραγκίσκης ντε Γκιζ, αδελφής του Ερρίκου, Κόμη των Παρισίων.
Επιμέλεια: Μάρκος Τσάκας
Ο πατέρας του, που ήταν το στερνοπαίδι του βασιλιά Γεωργίου Α’, πέθανε όταν ο Μιχαήλ ήταν μόλις ενός έτους. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μετακόμισε με την μητέρα του στο Ισπανικό Μαρόκο, στο σπίτι της μητέρας της Φραγκίσκης. Από το 1945 ως το 1948 έζησαν στην Μάλαγα της Ισπανίας, πριν μετακομίσουν τελικά στο Παρίσι. Όταν το 1953 η Φραγκίσκη πεθαίνει, ο πρίγκιπας Μιχαήλ ζει με τον οικογένεια του θείου του, Κόμη των Παρισίων. Φοιτά σε ιδιωτικό σχολείο στη Γαλλία και αποφοιτά με 2 πτυχία. Λαμβάνει το πτυχίο του από το πανεπιστήμιο Πολιτικών επιστημών της Ρώμης το 1960.
Κατόπιν, πηγαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όπου υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία για 4 χρόνια στο Ιππικό-Τεθωρακισμένα, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ο βασιλιά Παύλος τον δέχεται σαν δικό του παιδί και ζει μαζί με την υπόλοιπη Ελληνική βασιλική οικογένεια στο Τατόι και στα Ανάκτορα Αθηνών.
Αλλά ο πρίγκιπας Μιχαήλ, όπως προαναφέραμε, δεν ήταν ένας απλός πρίγκιπας. Αν και εκ φύσεως ευγενής, δεν ήταν διατεθειμένος να περάσει μια ζωή με βασιλικά καθήκοντα, ανάμεσα σε στρατιωτικές επιθεωρήσεις και πρωτόκολλα. Το 1965, παντρεύεται την Μαρίνα Καρέλλα, κόρη του βιομηχάνου Θεόδωρου Καρέλλα και της Ελένης Χαλικιοπούλου. (Μπορείτε να δείτε το οπτικό αρχείο των γάμων από τον Εθνικό οπτικοακουστικό αρχείο ΕΔΩ)
Καθώς η Μαρίνα Καρέλλα δεν προήρχετο από βασιλική οικογένεια, ο πρίγκιπας Μιχαήλ παραιτήθηκε από τα δικαιώματα του στον Ελληνικό θρόνο. Από το 1965 ως το 1972, το ζευγάρι ζει στο Μαρούσι, σε ένα ωραίο σπίτι στα σύνορα με τη Κηφισιά, πίσω από το Κτήμα Συγγρού. Ήταν εκείνη την περίοδο κατά την οποία ο πρίγκιπας Μιχαήλ αρχίζει τη συγγραφική του καριέρα, γράφοντας το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Ιστορία, αδερφή μου, υπάρχει μέλλον;» το οποίο λαμβάνει το βραβείο λογοτεχνία Cazes.
(φωτό: Tina Barney)
Η Μαρίνα Καρέλλα, σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1960-3). Μαθήτρια του Γ. Τσαρούχη αλλά και του σπουδαίου ζωγράφου Όσκαρ Κοκόσκα. Συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, στην Ecole des beaux-arts (1963-5) και στο Σάλτσμπουργκ, στην Σχολή Kokoschka.
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της το 1966, όταν παρουσίασε την πρώτη έκθεση ζωγραφικής της στο Φεστιβάλ των Δύο Κόσμων στην Ιταλία.
Έργα της παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στη Galleria Levi στο Μιλάνο το 1971. Τη δεκαετία του 1970 εξέθεσε στην Gallery Iolas τους Λευκούς Πίνακές της, οι οποίοι θεωρούνται πλέον από τα διασημότερα κομμάτια της δουλειάς της. Αργότερα ασχολήθηκε με την αποτύπωση πτυχώσεων σε γύψο, μάρμαρο και μέταλλο, μεταφέροντας ένα προσφιλές της θέμα από τη ζωγραφική στη γλυπτική. Τη δεκαετία του 1980, κατά τη διαμονή της στη Νέα Υόρκη, οι πίνακές της χαρακτηρίζονται πιο «σκοτεινοί», ενώ τα πιο πρόσφατα έργα της είναι προσωπογραφίες ή εικόνες εμπνευσμένες από τη φύση.
Κατά την επιτυχημένη σταδιοδρομία της η Μαρίνα Καρέλλα έχει εκθέσει σε διάφορες πόλεις του κόσμου, όπως η Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, η Μαδρίτη, οι Βρυξέλλες, η Ρώμη, και το Λονδίνο, ενώ έργα της φιλοξενούνται σε σημαντικά μουσεία και ιδρύματα. Στο ενεργητικό της καταγράφονται πάνω από τριάντα ατομικές εκθέσεις, στην Ελλάδα (Αθήνα, Χανιά, Θεσσαλονίκη) και στο εξωτερικό . Το 2005 οργανώθηκε αναδρομική έκθεση του έργου της στο Μουσείο Μπενάκη.
Αξιοσημείωτη είναι επίσης η ενασχόληση της καλλιτέχνιδας με τη σκηνογραφία και τα κουστούμια για φιλμς και θεατρικές παραστάσεις. Ενδεικτική είναι η συνεργασία της με τον γνωστό γλύπτη Τάκη για την παράσταση της Ηλέκτρας (Επίδαυρος, 1984), με τη Niki de Saint – Phalle στο φιλμ Un reve plus long que la nuit (1976), με το Εθνικό Θέατρο Πειραιά για την παράσταση Δωδέκατη Νύχτα του Σαίξπηρ (1979), με τη Λυρική Σκηνή για τις όπερες Don Juan (1972) και L’ Incoronazione di Poppea (1977) κ.ά. Oι αναζητήσεις της στον σκηνικό χώρο επηρέασαν αναπόφευκτα τη ματιά και τις εικαστικές επιλογές της.
Ο πρίγκιπας Μιχαήλ κι η πριγκίπισσα Μαρίνα έζησαν στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, και τώρα μοιράζουν το χρόνο τους μεταξύ των Παρισίων και της Ελλάδας, στην Αθήνα και την Πάτμο. Μια τραγική εμπειρία που βίωσαν στη Νέα Υόρκη, με ένα κοριτσάκι του οποίου την εκπαίδευση είχαν αναλάβει και το οποίο δολοφονήθηκε από την ναρκομανή μητέρα του, τους ώθησε το 2008 στη δημιουργία στην Ελλάδα του Ιδρύματος Ελίζα, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού για την προστασία κακοποιημένων παιδιών προσχολικής ηλικίας, καθώς και τη δημιουργία ενός ξενώνα στο Μαρούσι.
Ο Μιχαήλ ήταν το μόνο μέλος της Ελληνικής Βασιλικής οικογένειας που δεν έφυγε από την Ελλάδα, μετά το αποτυχημένο Κίνημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967, που επιχείρησε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος για να ανατρέψει την Χούντα. Είναι επίσης το μόνο μέλος της Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας που έχει Ελληνική υπηκοότητα, καθώς είναι εγγεγραμμένος στο δημοτολόγιο του Δήμου Αθηναίων, ως «Μιχαήλ Ντε Γκρες».
Έχουν δύο κόρες:
-την Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, (γεν. 15 Οκτωβρίου 1968) παντρεύτηκε τον Νικόλαο Μιρζαγιάντζ και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Τιγκράν και τον Δαρείο.
-την Πριγκίπισσα Όλγα Ελισάβετ, (γεν. 17 Νοεμβρίου 1971) παντρεύτηκε τον μακρινό της συγγενή Πρίγκιπα Αϊμόνε, γιό του Δούκα της Αόστης Αμαντέο, ο οποίος είναι γιος της κόρης του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ Πριγκίπισσας Ειρήνης. Η Όλγα είναι δισέγγονη και ο Αϊμόνε τρισέγγονος, του Βασιλιά Γεωργίου Α΄. Έχουν τρία παιδιά, τον πρίγκιπα Ουμπέρτο, τον πρίγκιπα Αμαντέο της Σαβοΐας, και την πριγκίπισσα Ισαβέλλα.
Πηγές: wikipedia, www.princemichaelofgreece.com
Share On Facebook
Tweet It
