Η Αθήνα πριν 56 χρόνια παραμονές των Χριστουγέννων

Γυρίζοντας πίσω τον χρόνο στην Αθήνα 50 και πλέον χρόνια πριν, διαπιστώνει κανείς ότι η πρωτεύουσα ήταν πιο λαμπερή, πιο καθαρή, πιο γιορταστική από ποτέ! Η Αθήνα γιόρταζε με στυλ! Ο φωτογραφικός φακός, με τα μέσα που υπήρχαν την δεκαετία του ′60 έχει καταφέρει να αποτυπώσει – βοηθούντος και του ταλέντου των μεγάλων φωτογράφων Κώστα Μπαλάφα και Δημήτρη Χαρισιάδη – το πόσο διαφορετική ήταν η ατμόσφαιρα της μεγαλούπολης.

Επιμέλεια: Ανδρέας Μέγκος

Ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία», εορτές 1964: Ναντίν Τσαλδάρη, βασιλομήτωρ Φρειδερίκη, βασιλιάς Κωνσταντίνος, βασίλισσα Άννα-Μαρία, πριγκίπισσα Ειρήνη, Ναταλία Αβέρωφ, Ειρήνη Δοξιάδη και Ελένη Μαρκεζίνη.

Η Αθήνα τα Χριστούγεννα του 1960 δεν χρειαζόταν τα μεγάλα χριστουγεννιάτικα δέντρα στην πλατεία Συντάγματος, ούτε τις συναυλίες και τις εκδηλώσεις που γίνονται σήμερα για να ″μυρίσουν″ Χριστούγεννα. Απλά στιγμιότυπα, καθημερινά, όπως τα δώρα που έδιναν στους τροχονόμους τις μέρες των γιορτών, ή τα βουνά από μελομακάρονα και από κουραμπιέδες έξω από τα καταστήματα, ήταν αρκετά. Η Αθήνα πριν από πολλές δεκαετίες δεν χρειαζόταν ειδικά φίλτρα και ειδικό φωτισμό για να γίνει χριστουγεννιάτικη. Το είχε από μόνη της!

Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά του 1960 ελάχιστη σχέση έχουν με τις «γιορτές» όπως τις βιώνουν σήμερα τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικοι του 2016.

Όσο για τη νεολαία της εποχής, πριν από το 1965 η σημερινή συνήθεια της εξόδου μετά τα μεσάνυχτα «για ποτό» δεν ήταν διαδεδομένη.

Αντίθετα, μεσουρανούσαν τα clubs, με την «Αθηναία» στην οδό Πανεπιστημίου και το «Στορκ» στη Φιλελλήνων να δίνουν τον τόνο της αθηναϊκής νύχτας. «Clubs» με φαγητό, χωρίς ζωντανή μουσική, αλλά με ζωντανή ορχήστρα.

Τα Χριστούγεννα ήταν κατά βάση μια οικογενειακή γιορτή και, αν υπάρχει κάτι για να ″νοσταλγήσεις″ πραγματικά ουσιαστικό από εκείνη την Αθήνα, ήταν η ανθρωπιά της. Η ανθρωπιά που έκανε την μεγάλη διαφορά!

Το 1960 οι Έλληνες ήταν ένας φτωχός λαός που έκλεινε τις πληγές του και όπως λένε τα στοιχεία της εποχής, δηλαδή η Έκθεση του ΟΟΣΑ, παρουσίαζε έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης. Είχε πληθωρισμό κοντά στο 2%, δηλαδή όσο η Βρετανία, η Γαλλία και η Αμερική. Είχε νομισματική σταθερότητα και τα επιτόκια της ήταν στο 4,5 % όσο και της Γερμανίας. Τα βασικά αγαθά ήταν φθηνά, καθώς το λευκό ψωμί κόστιζε 5 δρχ. το κιλό, το μοσχαρίσιο κρέας 29 δρχ., το ρύζι είχε 5,7 δρχ., το ελαιόλαδο 17 δρχ. και οι πατάτες μόλις 2 δρχ. το κιλό…

Και τότε η κοινωνία ζούσε μέσα σε αντιφάσεις, αλλά τα φώτα πλημμύριζαν τους δρόμους, τα λαμπιόνια σημάδευαν τα παιδιά, το χαμόγελο κρεμόταν από τις βιτρίνες και τα τρόλεϊ γέμιζαν ασφυκτικά από ανθρώπους που κρατούσαν σακούλες με δώρα και γλυκά…

Φωτογραφίες από το Αρχείο της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας & Ενημέρωσης και του Αρχείου Μουσείου Μπενάκη.