Αλεξάντρ: ο κομμωτής που έκανε τις πριγκίπισσες να μοιάζουν παραμυθένιες

 

O Λουί – Αλεξάντρ – Αλμπέρ Ρεμόν γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1922 στο Σαιν Τροπέ, στην Γαλλία.  Υπήρξε για περισσότερο από μισό αιώνα, ο πιο διάσημος κομμωτής της χώρας του. Στα έμπειρα χέρια του, εμπιστεύτηκαν τον καλλωπισμό  τους,  διάσημες σταρ του σινεμά, γυναίκες πολιτικών, αλλά κυρίως ευγενείς από όλον τον κόσμο.

Από την παιδικά του χρόνια άρχισε να εξασκεί την κομμωτική τέχνη ως παιχνίδι στα μαλλιά της αγαπημένης του γιαγιάς. Σε ηλικία 15 ετών, με την μεσολάβηση μιας φίλης της, τον συστήνει στον διάσημο κομμωτή, Αντουάν, που είχε κομμωτήριο  και στις Κάννες, δημιουργό του  χτενίσματος της Κοκό Σανέλ «α λα γκαρσόν». – «Θυμάμαι  την πρώτη ερώτηση που μου έκανε» , έλεγε ο Αλεξάντρ.  – «Πώς ονομάζεστε;»  – «Λουλού , του απάντησα,  έτσι με φωνάζουν από πολύ μικρό».  Σκασμένος στα γέλια ο Αντουάν του απάντησε: – «Λουλού;  Μα αυτό είναι όνομα σκύλου.  Από τώρα και στο εξής  θα λέγεστε Αλεξάντρ, όπως ο αυτοκράτορας της Ρωσίας».  Η μητέρα του είχε έντονες  αντιρρήσεις για την επαγγελματική πορεία του γιου της γιατί επιθυμούσε να τον δει  γιατρό ή δικηγόρο. Μια μέρα αποφάσισε  να επισκεφτεί μια χαρτορίχτρα για να την πληροφορήσει για το επαγγελματικό  μέλλον του γιου της. Μένει έκπληκτη όταν αυτή την πληροφορεί πως «βλέπει» γύρω από τον γιο της πορφύρες και χρυσάφια. «Μια βασίλισσα θα κάνει τα πάντα για αυτόν» της λέει. Μόνο που δεν θα είναι μία βασίλισσα, αλλά τρεις.

Πρώτη από τις τρεις, ήταν μία νέα κοπέλα από την Λιόν, διπλά εστεμμένη, η Ιβέτ Λαμπρούς (1906-2000). Είχε εκλεγεί Μις Γαλλία το 1930, και  ήταν σύζυγος του Αγά  Χαν ΙΙΙ (1877-1957) από το 1944. Η Ιβέτ  μετά τον γάμο της ονομάστηκε, Οm Habibeh, και έγινε γνωστή ως Μπεγκούμ Αγά Χαν.  Ήταν μια γυναίκα πολύ όμορφη, με εντυπωσιακό βασιλικό παράστημα. Ο Αλεξάντρ δημιούργησε  ένα υπέροχο  χτένισμα που τόνιζε τα όμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου της.  Ολοκλήρωσε την δημιουργία του, στολίζοντας την με  διαμάντια και ρουμπίνια, όλα πολύτιμα δώρα του Αγάν Χαν. Η Μπεγκούμ για να τον ευχαριστήσει τον κάλεσε  στην δεξίωση που παρέθετε.  Εκεί ο Αλεξάντρ συνάντησε  την γυναίκα που θα του άνοιγε αργότερα πολλές  πόρτες, την Γουόλις Σίμπσον, δούκισσα του Ουίνδσορ. Στο πρώτο τους ραντεβού του εξήγησε λεπτομερώς και εκτενώς ποιο χτένισμα επιθυμούσε να της κάνει. Την επόμενη ημέρα τον ρώτησε: – «Τι κάνατε στα μαλλιά μου;»  -«Σας παράκουσα και έκανα ακριβώς το αντίθετο από αυτό που μου ζητήσατε» της απάντησε.  – «Μα είναι υπέροχο» του είπε η δούκισσα. «Πρώτη φορά ξύπνησα το πρωί και τα μαλλιά μου ήταν ακριβώς όπως τα είχατε χτενίσει την προηγούμενη ημέρα».   Αποφασίζει να τον πάρει υπό της προστασία της. Του μαθαίνει καλούς τρόπους και του προσφέρει  μια καινούργια, πιο κομψή γκαρνταρόμπα. Το 1948 του ζητά να την ακολουθήσει στο Παρίσι. Ο Αλεξάντρ την ακολουθεί στην Πόλη του Φωτός. Εννέα χρόνια αργότερα θα ανοίξει το δικό του σαλόνι κομμωτικής που θα το ονομάσει «Αλεξάντρ ντε Παρί». Το λογότυπο θα το σχεδιάσει ο Ζάν Κοκτώ, ο οποίος  θα τον φέρει σε επαφή με τον μαγευτικό, και άγνωστο μέχρι τότε γι΄αυτόν, κόσμο του θεάτρου και του κινηματογράφου.

Το 1950 η βασιλική οικογένεια της Γαλλίας επιστρέφει στο Παρίσι μετά από πολύχρονη αναγκαστική  εξορία. Μαθαίνοντας για τον ικανό και φημισμένο κομμωτή με τα μαγικά χέρια, η κόμισσα των Παρισίων τον καλεί να την χτενίσει. Θα παραμείνει ο προσωπικός  κομμωτής της μέχρι τα βαθειά της γεράματα. Ο Αλεξάντρ εκτός από την ίδια, χτένισε και τις κόρες της  από την παιδική τους ηλικία αλλά και τις μέλλουσες νύφες της. Η κόρη της, πριγκίπισσα Σαντάλ της Γαλλίας αναφέρει: «Στην αργυρή επέτειο των γάμων των γονέων μου, το 1956,  με χτένισε ο Αλεξάντρ για  πρώτη φορά. Ήμουν δέκα ετών. Τράβηξε δυνατά δύο τούφες μαλλιών από τους κροτάφους μου για να τους στερεώσει στο ανάλαφρο σινιόν (κότσο)  που μου είχε κάνει. Τα μάτια μου από το τράβηγμα έγιναν σαν μιας Κινέζας. Μου είχε ζητήσει αν κάποια φουρκέτα με ενοχλούσε να του το αναφέρω αμέσως. Δεν τόλμησα, ήμουν πολύ ντροπαλή. Με πονούσε το κεφάλι μου  όλο το βράδυ, αλλά το χτένισμά μου είχε τεράστια επιτυχία!»

 Ή γνωριμία του με την κόμισσα των Παρισίων ήταν ένα πολύ σημαντικό γεγονός για επαγγελματική του καριέρα.  Με την Μπεγκούμ είχε ανοίξει μία πόρτα προς την Ανατολή,  με την δούκισσα του Ουίνδσορ μια άλλη (πόρτα) στην αγγλική αυλή. Μέσω της κόμισσας των Παρισίων, εισήλθε στους παλιούς βασιλικούς οίκους  της Ευρώπης. Εκείνη της εποχή, στο μεταπολεμικό Παρίσι, δίνονται  λαμπερές δεξιώσεις γεμάτες χλιδή, χοροί μεταμφιεσμένων στους οποίους οι καλεσμένοι εμφανίζονται με εκπληκτικές στολές – πραγματικά έργα τέχνης. Οι γυναίκες της υψηλής κοινωνίας απαιτούν από τον Αλεξάντρ  να τις χτενίσει. Οι εύπορες πελάτισσές του έβαζαν παντού αληθινά διαμάντια. Στα μαλλιά, στα φορέματα τους. Ακόμη και στα παπούτσια τους. Γνώρισε γυναίκες που πήγαιναν δε δυο διαφορετικούς χορούς το ίδιο βράδυ. Στον καθ΄ένα με διαφορετική τουαλέτα και κόμμωση. Χτένιζε μια πελάτισσά του για πρώτη φορά στις 6  το απόγευμα, και μια δεύτερη φορά τα μεσάνυχτα…

Ήταν επίσης περιζήτητος  στους πριγκιπικούς γάμους.  Οι δυναστικοί κανόνες  ήσαν ακόμα αυστηροί και οι γάμοι γινόντουσαν αποκλειστικά μεταξύ ευγενών. Συνοδευόμενος από πολυάριθμους συνεργάτες του, έχει την ευθύνη να χτενίσει τις νύφες, να  τοποθετήσει τα πιο πολύτιμα ιστορικά διαδήματα στα μαλλιά τους  και να στερεώσει τα  πιο λεπτεπίλεπτα πέπλα σ΄αυτά. Άρχιζε να εργάζεται μαζί τους συνεργάτες του από τις 5 το πρωί για να προλάβουν να χτενίσουν, να μακιγιάρουν και περιποιηθούν τα νύχια τόσο της νύφης όσο και των γυναικείων μελών της οικογένειάς της. Σε όλη την διάρκεια της καριέρας του κράτησε  στα χέρια του τόσα πολλά κοσμήματα αμύθητης αξίας, που σίγουρα τον ζήλευαν οι πιο διάσημοι  δημιουργοί κοσμημάτων…

Ως διάσημος κομμωτής, ο Αλεξάντρ, είχε εξαιρετικές σχέσεις με τις μεγαλύτερες  σταρ του κινηματογράφου και της Τέχνης. Η Σοφία Λόρεν, η Όντρεϊ Χέμπορν, η Μαρία Κάλλας, υπήρξαν πιστές πελάτισσές του. Για την Ελίζαμπεθ Τέιλορ δημιούργησε τις πιο διάσημες περούκες για τους ρόλους της. Η πρώτη φορά που την συνάντησε ήταν στο Φεστιβάλ των Κανών. Ο Μάικ Τοντ, ο τότε σύζυγός της, του είπε «σε παρακαλώ  κόψε τα μαλλιά  της έτσι  ώστε  να μοιάζει με Παριζιάνα» . Η Τέιλορ έφτασε  στο σαλόνι του μικροσκοπική αλλά πανέμορφη. Καθώς της έκοβε τα μακριά, πλούσια μαλλιά της,  αυτή άρχισε να κλαίει.

«Κλαίω από χαρά» του είπε καθώς την κοιτούσε έκπληκτος. Μερικές από  τις διάσημες πελάτισσές του, έγιναν επιστήθιες φίλες του. Αισθανόταν μια ειλικρινή φιλία για την Ρόμι Σνάιντερ. Οκτώ ημέρες πριν τον θάνατό της, του είχε κάνει δώρο ένα βραχιόλι που στην αφιέρωση του έγραψε: – «Για να μην με ξεχάσεις ποτέ».

Όταν τον ρωτούσαν ποιο είναι το μυστικό της απίστευτης επιτυχίας του, απαντούσε: «Πολύ πολύ δουλειά, μια χούφτα τύχης αλλά πάνω απ΄όλα η  υπέροχη σχέση μου με τις πελάτισσές μου. Γι΄αυτές μετέτρεψα σε τέχνη αυτό που κάποτε  ήταν απλώς ένα επάγγελμα.  Η γνωριμία μου με αυτές τις μοναδικές  γυναίκες ήταν μια  πολύτιμη εμπειρία». Προσπαθούσε  να μην τις  απογοητεύσει ποτέ  αλλά να τις κάνει να αισθάνονται μοναδικές.

Το 1961, ο  Τζον Κένεντι συνοδευόμενος από την σύζυγό του, Τζάκι. πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στη Γαλλία. Ο  πρόεδρος  της χώρας, Σαρλ Ντε Γκώλ, τους παρέθεσε επίσημο γεύμα στις Βερσαλλίες. Η Τζάκι  ζήτησε  να την χτενίσει ο Αλεξάντρ.  Τότε αυτός δημιούργησε ένα από τα αριστοτεχνικά σινιόν του, που το στόλισε  με διαμάντια. Εκείνο το βράδυ η Τζάκι πραγματοποίησε μια από τις πιο ωραίες εμφανίσεις της.

Η φήμη του γρήγορα ταξίδεψε εκτός Ευρώπης. Η αυτοκράτειρα Φαράχ του ζήτησε να μεταβεί στην Περσία για να είναι ο προσωπικός κομμωτής της στην διάρκεια των εορτασμών της Περσέπολης.  Ο βασιλιάς Χασάν Β΄του Μαρόκου ήταν για 20 χρόνια  ένας από τους πιο πιστούς του πελάτες. Του έδειχναν την εκτίμηση και την αγάπη τους προσφεροντάς του ανεκτίμητα δώρα. Περσικά χαλιά, πίνακες ζωγραφικής, πολύτιμα ανδρικά αξεσουάρ.

Ο Αλεξάντρ συνεργάστηκε επίσης και με μεγάλους δημιουργούς μόδας. Αυτοί σχεδίαζαν τα ρούχα τους πριν τα δημιουργήσουν και αυτός σχεδίαζε τα χτενίσματα που θα τους ταίριαζαν. Η υψηλή ραπτική συναντούσε την υψηλή κομμωτική. Το ίδιο έκανε και με τις πελάτισσές του. Τους παρουσίαζε περίπου δέκα διαφορετικά χτενίσματα σχεδιασμένα με τέχνη. Μαζί διάλεγαν, μετά από πολλές δοκιμές,  αυτό που θα τους ταίριαζε καλύτερα. Το πραγματοποιούσε κατόπιν με απόλυτη ακρίβεια, όπως το είχε σχεδιάσει.

Ο Αλεξάντρ αποσύρθηκε το 1994 από την ενεργό επαγγελματική δράση. Έκτοτε χτένιζε πολύ επιλεκτικά μερικές νύφες, που οι περισσότερες ήσαν εγγονές της κόμισσας των Παρισίων. Από το 2002 σταμάτησε εντελώς να εξασκεί το επάγγελμα που τόσο αγάπησε. » Η σχέση σου με την κομμωτική τέχνη» έλεγε ένας στενός του συνεργάτης ήταν ερωτική».

Τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στις Κάνες, παρέα με την αγαπημένη του σύζυγο Αντρέ Μπατανί.  Ήσαν γονείς ενός αγοριού. Ο Αλεξάντρ είχε τιμηθεί με πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις για την πολύτιμη επαγγελματική προσφορά του.

Η αγαπημένη του πελάτισσα υπήρξε η πριγκίπισσα Γκρέις του  Μονακό. Δημιούργησε για αυτήν εκπληκτικά χτενίσματα για τις επίσημες εμφανίσεις της. Δανειζόταν κοσμήματα από του Van Cleef & Arples για να τα στολίσει τα χτενίσματά της. Στην δεξίωση του γάμου της κόρης της, πριγκίπισσας Καρολίνας, της επέβαλε να φορέσει διάδημα, πιστεύοντας πως αναδεικνύει υπέροχα το χτένισμά που της είχε κάνει.

Ο Αλεξάντρ υπήρξε και ο ίδιος ένας πολύ κομψός άνδρας. Πάντα στην εσωτερική τσέπη των καλοραμμένων σακακιών  του, έκρυβε μια χτένα.

Πέθανε ήρεμα τον Ιανουάριο 2008. Πολλές από τις αγαπημένες του πελάτισσες είχαν ήδη «φύγει». Η «αναχώρησή» του  σήμαινε το τέλος μιας εποχής όπου  η υψηλή ραπτική μαζί με την υψηλή κομμωτική, προσέδιδαν στις  γυναίκες μια   απαράμιλλη  χάρη και κομψότητα. Ευτυχώς  υπάρχουν οι φωτογραφίες που μας την θυμίζουν.

Επιμέλεια κειμένου: Τέπη Πιστοφίδου.