Πριν λίγες ημέρες η Βελγίδα γλύπτρια Ντελφίν Μποέλ κατέφυγε στη δικαιοσύνη ζητώντας να κάνει τέστ DNA o προηγούμενος βασιλιάς του Βελγίου Αλβέρτος Β΄προκειμένου να αποδειχθεί ο ισχυρισμός της ότι είναι πατέρας της. Η Ντελφίν είναι καρπός ενός κρυφού ειδυλλίου που άρχισε στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’60 μεταξύ του πρίγκιπος Αλβέρτου του Βελγίου και μιας νεαρής αριστοκράτισσας, της βαρώνης Σιβίλ ντε Σελίμ Λονγκσάμ. Δεν θα ασχοληθούμε περισσότερο με αυτή την είδηση ούτε σε τι πιθανώς αποσκοπεί η πράξη της Βελγίδας εικαστικού. Ηθική δικαίωση ή απόκτηση δικαιωμάτων στην περιουσία του φυσικού της πατέρα;
Η ύπαρξη εξωσυζυγικών τέκνων είναι μία μακρόχρονη ιστορία στους εστεμμένους και ευγενείς από τα πολύ παλιά χρόνια. Ίσως θα πρέπει να πούμε πως υπήρχε άγραφος νόμος πως κάθε ευγενής που σεβόταν τον εαυτό του έπρεπε να αποκτήσει και κάποια εξώγαμα τέκνα. Υπερβάλουμε σίγουρα και γενικεύουμε κακώς τα γεγονότα διότι υπήρξαν και εξαιρετικοί βασιλείς και ευγενείς που δεν έδωσαν ποτέ δικαιώματα. Ελάχιστοι όμως. Εγκλωβισμένοι σε δυναστικούς κανόνες ήσαν υποχρεωμένοι να παντρευτούν σύμφωνα με την καταγωγή, τον τίτλο και την προίκα της υποψήφιας νύφης ή γαμπρού. Αφού εκτελούσαν τα δυναστικά τους καθήκοντα δηλαδή την απόκτηση πολλών παιδιών ώστε η διαδοχή να είναι εξασφαλισμένη, τότε και αυτοί έψαχναν την απόλαυση της ζωής μακριά από την ασφυκτική ατμόσφαιρα των παλατιών με τα αυστηρά πρωτόκολλα. Δεν θα αναφέρουμε όλες τις περιπτώσεις φυσικών τέκνων γιατί είναι σαν να γράφουμε την εγκυκλοπαίδεια του Ελευθερουδάκη…. Ας δούμε όμως κάποιες περιπτώσεις άτακτων ευγενών.
Θα αρχίσουμε από τον Αυτοκρατορικό Οίκο των Ρομανώφ και συγκεκριμένα με τον πατέρα της βασίλισσας Όλγας, τον Μεγάλο Δούκα Κωνσταντίνο Νικολάγιεβιτς.
Ο Μέγας Δούκας Κωνσταντίνος Νικολάγιεβιτς.
Ο Μέγας Δούκας Κωνσταντίνος Νικολάγιεβιτς της Ρωσίας (1827-1892) παντρεύτηκε το 1848 σε πολύ νεαρή ηλικία την πριγκίπισσα Αλεξάνδρα του Σαξ-Άλτενμπουργκ (1830-1911) και απέκτησαν έξι παιδιά. Τον Νικόλαο (1850-1918), την Όλγα (1851-1926),την Βέρα (1854-1912),τον Κωνσταντίνο (1858-1915), τον Δημήτριο (1860-1919) και τον Βλατσισλάφ (1862-1879). Το 1867 η κόρη του Μεγάλη Δούκισσα Όλγα παντρεύτηκε τον Γεώργιο Α΄ και έγινε βασίλισσα της Ελλάδος. Την ίδια εποχή μετά από είκοσι έτη οικογενειακού βίου, ο Μέγας Δούκας Κωνσταντίνος άρχισε να απομακρύνεται από την σύζυγό του χωρίς καν να κρατά τα προσχήματα .
Η Όλγα με την μητέρα της Μεγάλη Δούκισσα Αλεξάνδρα.
Το 1860 είχε ήδη αποκτήσει το πρώτο του παιδί εκτός γάμου , την κόρη του Μαρία Καντούσσο. Το 1880 περίπου η Μαρία ήρθε στην Ελλάδα και έγινε Κυρία επί των Τιμών της ετεροθαλούς αδελφής της, βασίλισσας Όλγας . Στην συνέχεια παντρεύτηκε έναν τραπεζίτη. Στα τέλη της δεκαετίας του 1860 ο Μέγας Δούκας Κωνσταντίνος δημιουργεί νέο δεσμό με μία ταλαντούχο χορεύτρια μπαλέτου την Άννα Κουσνέτσοβα. Γενικώς οι χορεύτριες του μπαλέτου είχαν μεγάλη επιτυχία στα άρρενα μέλη του Αυτοκρατορικού Οίκου των Ρομανώφ. Το 1873 ο Μέγας Δούκας Κωνσταντίνος απέκτησε το δεύτερο φυσικό του τέκνο (πρώτο μαζί της) με την νέα αγαπημένη του. Την επόμενη δεκαετία απέκτησαν άλλα τέσσερα παιδιά. Διαπνεόμενος από έναν αέρα μοντερνισμού ο Μέγας Δούκας Κωνσταντίνος εγκατέστησε την ανεπίσημη οικογένειά του σε μία μεγάλη, πολυτελή εξοχική κατοικία πολύ κοντά στο παλάτι του Παβλόφσκ όπου κατοικούσε. Έτσι ήταν πολύ εύκολο να τους επισκέπτεται. Στις αρχές του 1889 υπέστη ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο που του στέρησε την ομιλία και τον άφησε παράλυτο στα κάτω άκρα. Απτόητος συνέχισε να επισκέπτεται την Άννα Κουσνέτσοβα.
Μία μέρα η γυναίκα του έδωσε σαφείς εντολές στον αμαξά να μήν μεταφέρει τον συζυγό της στην οικία της αγαπημένης του αλλά να τον πάει μια μικρή βόλτα γύρω από το παλάτι τους και να τον φέρει πάλι σ΄αυτό. Όταν ο Μέγας Δούκας αντιλήφθηκε την αλλαγή της πορείας άρχισε να βγάζει αλλόφρονες κραυγές αλλά ο αμαξάς ήρεμος σαν ολύμπιος θεός συνέχιζε απτόητος την βόλτα τους. Όταν επέστρεψαν στο παλάτι , τους περίμενε η Μεγάλη Δούκισσα Αλεξάνδρα με την έκφραση του θριάμβου ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της. Ξαφνικά την άρπαξε από τα μαλλιά ο σύζυγός της και άρχισε να την χτυπά με αβυσσαλέο μίσος. Σώθηκε χάρη στην έγκαιρη επέμβαση του υπηρετικού προσωπικού .’Οταν πέθανε ο «χορτασμένος» Μέγας Δούκας πάνω απο την σορό του έκλαιγε η γυναίκα του και λίγο πιο δίπλα το …. αίσθημά του.
Άννα Κουσνέτσοβα.
Μία άλλη άτακτη εστεμμένη αλλά και απολύτως συγχωρεμένη για τις αταξίες της είναι η βασίλισσα της Ισπανίας Ιζαμπέλα Β΄.
Η βασίλισσα Ιζαμπέλα Β΄ της Ισπανίας.
Σύμφωνα με τα δυναστικά δεδομένα της εποχής αλλά και τα πολιτικά συμφέροντα του Ισπανικού θρόνου, αναγκάστηκε να παντρευτεί σε ηλικία 16 ετών τον πρώτο της ξάδελφο τόσο από την πλευρά των πατεράδων τους (ήταν αδέλφια) όσο και από την πλευρά των μητέρων τους (ήσαν αδελφές), ινφάντη Φραγκίσκο Α΄της Ασίζης των Βουρβόνων (1822-1902). Η φιλόδοξη μητέρα του ινφάντη , Λουίζα Καρλόττα των δύο Σικελιών, είχε προγραμματίσει και σχεδιάσει αυτόν τον γάμο από την εποχή που τα δύο πρώτα ξαδέλφια και μελλοντικοί σύζυγοι ήσαν μικρά παιδιά. Πέτυχε να εξολοθρεύσει κάθε άλλον υποψήφιο γαμπρό της ανηψιάς της και βασίλισσας Ιζαμπέλας . Στις 10 Οκτωβρίου 1846 τα πολυμήχανα σχέδια της Λουίζας Καρλόττας υλοποιήθηκαν και τα πρώτα ξαδέλφια ( γεγονός πολύ συχνό στους βασιλικούς οίκους της εποχής ) παντρεύτηκαν.
Ο Φραγκίσκος Α΄της Ασίζης των Βουρβόνων.
-«Καμία άλλη γυναίκα δεν εξαπατήθηκε όσο εγώ στον γάμο της» είχε εκμυστηρευτεί η βασίλισσα Ιζαμπέλα. Ξέχασε να προσθέσει όμως πως και καμία άλλη δεν απάτησε τον άνδρα της όσο αυτή… Δικαιολογημένα βέβαια αφού την πρώτη νύχτα του γάμου τους ο Φραγκίσκος φορούσε περισσότερες δαντέλες απ΄ ότι η γυναίκα του…
Η πριγκίπισσα Ματθίλδη Βοναπάρτη εξιστορούσε πως όταν εξέταζε το ενδεχόμενο να παντρευτεί ο ανηψιός της και αυτοκρατορικός πρίγκιπας της Γαλλίας μία από τις κόρες της Ιζαμπέλας, συλλογίστηκε πως ο Φραγκίσκος δεν είχε πολύ καλή κράση στην υγεία του. Ανησυχώντας μην τυχόν την κληρονόμησε και η υποψήφια νύφη, ρώτησε σχετικώς την Ιζαμπέλα. Αφού αυτή παρέμεινε λίγο σκεφτική της απάντησε:-«Μην φοβάστε καθόλου. Ο πατέρας αυτής της κόρης μου είχε περίφημη υγεία. Πέθανε μετά από μια άσχημη πτώση από το αλογό του.»
Προς το τέλος της ζωής της η Ιζαμπέλα έγινε υπέρβαρη. Συνέχισε απτόητη τις ερωτικές της συνευρέσεις με διάφορους αξιωματικούς της φρουράς της. Μια μέρα όταν ένας «τυχερός» έβγαινε από τα ιδιωτικά της διαμερίσματα ρωτήθηκε από ένα συνάδελφό του πως αισθάνεται. -«Σαν τον Ιωνά» του απάντησε…
Ο πρίγκιπας Λουί Β΄του Μονακό.
To 1898 o πρίγκιπας Λουί του Μονακό βρίσκεται στην πόλη της Κωνσταντίνης στην Αλγερία. Υπηρετεί ως υπολοχαγός στην Λεγεώνα των Ξένων. Γνωρίζει την εικοσιοχτάχρονη Μαρί Ζουλιέτ Λουβέ, πρώην εργαζόμενη σε καμπαρέ στην Μονμάρτη του Παρισιού. Διαζευγμένη και μητέρα ήδη δυο παιδιών φέρνει στον κόσμο στις 30 Σεπτεμβρίου 1898 το καρπό του ερωτά της με τον Μονεγάσκο πρίγκιπα. Είναι η κόρη τους Σαρλότ. Ο πρίγκιπας αναγνωρίζει την κόρη τους αμέσως μόλις γεννήθηκε και επιβλέπει στενά την ανατροφή και την μόρφωσή της. Θα συζήσει μάλιστα κάποια χρόνια με την αγαπημένη του και την κόρη τους σε μία πολυτελή έπαυλη στο Παρίσι. Οι γονείς της Σαρλότ χωρίζουν όμως το μέλλον της κόρης τους θα είναι λαμπρό. Στις 16 Μαΐου 1919 ο πρίγκιπας Λουί που δεν απέκτησε άλλα παιδιά, υιοθέτησε επισήμως την Σαρλότ και πήρε τον τίτλο της Δούκισσας του Βαλεντινουά. Τρία χρόνια αργότερα , την πρώτη Αυγούστου 1922 , γίνεται επισήμως διάδοχος του πριγκιπικού θρόνου του Μονακό .Είναι η γιαγιά του σημερινού πρίγκιπα του Μονακό ( που και αυτός έχει αποκτήσει φυσικά τέκνα) Αλβέρτου Β΄.
Η πριγκίπισσα Σαρλότ του Μονακό.
Κείμενο: Τεπη Πιστοφιδου
Share On Facebook
Tweet It
