H πριγκίπισσα Ελισάβετ, Σαρλότ, Ζοζεφίν, Αλεξάνδρα, Βικτώρια της Ρουμανίας, ήταν η πρωτότοκη κόρη του βασιλιά Φερδινάνδου της Ρουμανίας και της συζύγου του, Μαρία του Σαξ-Γκομπούρ-Γκοτά, εγγονής της βασίλισσας Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου και πρώτης ξαδέρφης της βασίλισσας Σοφίας της Ελλάδας. Γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1894, στο παλάτι Πέλες, στην Σινάια, περιοχή στα Καρπάθια όρη. Όπως απαιτούσε το Ρουμανικό Σύνταγμα, βαπτίστηκε Ελληνορθόδοξη χριστιανή, κάτι που ενόχλησε το Βατικανό καθώς ο Φερδινάνδος ανήκε στο Καθολικό δόγμα και γι΄αυτό αφορίστηκε από τον Πάπα. H Ελισάβετ είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Κάρολο, μετέπειτα βασιλιά Κάρολο ΙΙ και σύζυγο της πριγκίπισσας Ελένης της Ελλάδας. Μετά την Ελισάβετ γεννήθηκαν άλλα τέσσερα παιδιά, η Μαρία που ήταν γνωστή με το υποκοριστικό Μινιόν, η οποία έγινε βασίλισσα της Γιουγκοσλαβίας, ο Νίκολας (1903) , η Ιλεάνα (1909) και ο Μίρτσια (1913) που πέθανε πολύ μικρός.
Ονομάστηκε Ελισάβετ προς τιμήν της θείας της , βασίλισσα Ελισάβετ της Ρουμανίας που ήταν γνωστή με τον συγγραφικό ψευδώνυμο Κάρμεν Σύλβα και η οποία ανέλαβε την ανατροφή της Ελισάβετ και του μεγαλύτερου αδερφού της, Καρόλου.
Η βασίλισσα Ελισάβετ της Ρουμανίας μετά τον πρόωρο θάνατο του μοναδικού της παιδιού, δεν απέκτησε άλλα τέκνα. Η πριγκίπισσα Μαρία, μητέρα της πριγκίπισσας Ελισάβετ, παντρεύτηκε πολύ νέα και εθεωρείτο ανίκανη για να μεγαλώσει τα πρώτα της παιδιά. Η βασίλισσα Ελισάβετ αποφάσιζε για όλα. Αυτή αποφάσισε, η γέννηση της ανιψιάς της Ελισάβετ, να γίνει χωρίς χορήγηση αναισθητικού στην μητέρα της. Η επίδραση της ανατροφής που έδωσε στα δύο παιδιά ήταν έντονη στον χαρακτήρα τους. Ως ενήλικες έγιναν δύστροπα άτομα, με ασταθή συναισθηματική ζωή και πολύ δεμένοι μεταξύ τους σε αντίθεση με τα άλλα αδέρφια τους.
H πριγκίπισσα Ελισάβετ κάνει μαθήματα πιάνου από την ηλικία των πέντε ετών και έχει κλήση στην ζωγραφική. Η ανατροφή της είναι στα αγγλικά πρότυπα και εκτός από τα αγγλική γλώσσα που μαθαίνει από παιδί αργότερα θα μπορεί να χειρίζεται άριστα τέσσερις γλώσσες. Έχει πάθος με την κλασική μουσική που ακούει συνέχεια. Η συλλογή της δίσκων κλασικής μουσικής ήταν ανυπολόγιστης αξίας αλλά καταστράφηκε από τους Σοβιετικούς. Στα απομνημονεύματά της η μητέρα της, βασίλισσα Μαρία, αναφέρει: « Η Ελισάβετ μικρή προτιμούσε να παραμένει μόνη της. Ως παιδί ήταν σκληρή και ατίθαση. Τα μάτια της άστραφταν όταν νευρίαζε. Σπανίως εξωτερίκευε τα συναισθήματά της. Τα χέρια της ήταν μικρά αλλά δυνατά σαν σίδερο. Ήταν πολύ όμορφη από μωρό και όλοι την θαύμαζαν στην οικογένεια».
Το 1914 πεθαίνει ο βασιλιάς Κάρολος Α΄και ανακηρύσσεται βασιλιάς ο πατέρας της Φερδινάνδος. Λόγω του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η επίσημη τελετή ενθρόνισής του θα γίνει το 1922. Η βασιλική οικογένεια της Ρουμανίας εγκαθίσταται στο παλάτι «Cotroceni» στο Βουκουρέστι.
Η Ελισάβετ μαζί με την μητέρα της και την αδερφή της Μαρία προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως νοσοκόμες στην περίθαλψη των τραυματιών στην διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου. Η Ελισάβετ φύση καλλιτεχνική προτιμά τις συναναστροφές με τους καλλιτεχνικούς κύκλους του Βουκουρεστίου όπου αποκτά πολλούς φίλους και αποφεύγει να εκτελεί τα επίσημα καθήκοντά της ως πριγκίπισσα της Ρουμανίας. Στο Βουκουρέστι επικρατεί μια καλλιτεχνική άνθηση σε μία ατμόσφαιρα έντονα κοσμοπολίτικη. Θεωρείτο το «Παρίσι» των Βαλκανίων. Αυτή η ατμόσφαιρα θα λείψει υπερβολικά στην Ελισάβετ όταν θα εγκατασταθεί μετά τον γάμο της με τον διάδοχο Γεώργιο, στην Αθήνα. Ήταν ιδιαίτερα δεμένη συναισθηματικώς με την γιαγιά της από την πλευρά της μητέρας της. Η Μαρία Αλεξάνδροβνα, μοναχοκόρη του τσάρου Αλέξανδρου Β΄, ήταν χήρα του πρίγκιπα Αλφρέδου του Ηνωμένου Βασιλείου που έγινε αργότερα δούκας του Σαξ-Γκομπούρ-Γκοτά. Η Ελισάβετ περνούσε ένα μεγάλο μέρος των διακοπών της στην Ελβετία μαζί της. Ως γνήσια Ρομανώφ, η Μαρία Αλεξάνδροβνα είχε μεγαλεπήβολα σχέδια γάμου για την Ελισάβετ.
Από το 1912 είχε ξεκινήσει η ανεύρεση πριγκιπικού γαμπρού για την Ελισάβετ στις βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης. Και φυσικά οι διάδοχοι πρίγκιπες ήταν οι πιο περιζήτητοι υποψήφιοι γαμπροί. Η φιλόδοξη μητέρα της Ελισάβετ, Μαρία, επιθυμούσε τα παιδιά της να κάνουν λαμπρούς δυναστικούς γάμους. Στις 28 Ιουλίου 1913 υπογράφτηκε η συνθήκη του Βουκουρεστίου. Την Ελλάδα αντιπροσωπεύουν ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, ο πρίγκιπας διάδοχος Γεώργιος και άλλα πολιτικά πρόσωπα της Ελλάδας. Ο βασιλιάς Κάρολος Ι και η βασίλισσα Ελισάβετ της Ρουμανίας προσκάλεσαν τον Βενιζέλο και τον πρίγκιπα Γεώργιο σε γεύμα στα ανάκτορα της Σινάιδας. Εκεί ο Γεώργιος γνώρισε την Ελισάβετ και εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά της. Τα αισθήματά του όμως δεν έτυχαν ανταπόκρισης…Η Ελισάβετ είπε τότε για τον Γεώργιο πως « ο Θεός όταν άρχισε να τον δημιουργεί ξέχασε να τον ολοκληρώσει!» (ο Γεώργιος σε σύγκριση με τους δύο άλλους αδελφούς του, Αλέξανδρο και Παύλο, δεν ήταν πολύ ψηλός).
Όμως σύμφωνα με ξένους ιστορικούς ο πρίγκιπας Γεώργιος εκείνη την εποχή ήταν ερωτευμένος με την απόγονο ενός μοργανατικού γάμου, την κοντέσσα Αναστασία (Ζία) ντε Τόρμπυ, η οποία κατοικούσε στο Λονδίνο μαζί με τους γονείς της, τον μεγάλο δούκα της Ρωσίας Μιχαήλ Μιχαήλοβιτς και την σύζυγό του Σοφία. Ο Μιχαήλ Μιχαήλοβιτς ήταν αδελφός του μεγάλου δούκα Γεωργίου, ο οποίος είχε παντρευτεί την πριγκίπισσα Μαρία, κόρη του βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων.
-» Σε σκεφτόμουνα όλο τον τελευταίο χρόνο χωρίς να σε γνωρίζω πολύ καλά και τώρα που γίναμε καλοί φίλοι ( έτσι θέλω να πιστεύω) κάνω όνειρα με σένα. Με τα καλύτερα αισθήματα και πολλά φιλιά , από τον αφοσιωμένο σου Τζόρτζι.» έγραφε ο Γεώργιος στην Αναστασία.
Την άνοιξη του 1914 η Αναστασία έγραφε στο Γεώργιο πως πληροφορήθηκε από το περιοδικό Tatler τους αρραβώνες του με την πριγκίπισσα Ελισάβετ της Ρουμανίας. Ο Γεώργιος της απάντησε:
– « Δεν είναι αληθής ούτε μια λέξη από αυτό το δημοσίευμα» .
Όταν η μητέρα του Γεωργίου, βασίλισσα Σοφία, αντιλήφθηκε το φλερτ του διαδόχου με την απόγονο μιας ευγενούς μεν οικογενείας αλλά όχι βασιλικής, έγραψε στην μητέρα της αγαπημένης του πρωτότοκου γιου της, πως δεν είναι δυνατή η πραγματοποίηση ενός ενδεχομένου γάμου μεταξύ των παιδιών τους. Με τον ίδιο τρόπο αντέδρασε όταν λίγα χρόνια αργότερα ο τρίτος της γιος, Παύλος, θα δημιουργούσε και αυτός δεσμό στο Λονδίνο με μια κοινή θνητή…
Ο Διονύσης Καλογερόπουλος στο βιογραφικό του βιβλίο για τον Γεώργιο Β΄ αναφέρει :
Η κήρυξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ανέστειλε την εξέλιξη του «ειδυλλίου» μεταξύ του Γεωργίου και της Ελισάβετ και υπάρχουν πληροφορίες πως ο Γεώργιος δέχτηκε αρνητική απάντηση στην πρώτη πρόταση γάμου που της έκανε το 1914. Η βασίλισσα της Ρουμανίας, Ελισάβετ, θεωρούσε τον διάδοχο Γεώργιο μη αρεστό γαμπρό για την αγαπημένη της ανιψιά.
Στα τέλη το 1918 η βασίλισσα Μαρία της Ρουμανίας συνοδευόμενη από τις τρεις κόρες της ανεχώρησε για το Λοκάρνο όπου κατοικούσε η μητέρα της, μεγάλη δούκισσα Μαρία. Κρυφός σκοπός του ταξιδιού της ήταν η γνωριμία της Ελισάβετ με έναν Ιταλό πρίγκιπα. Το συνοικέσιο απέβη άκαρπο. Ο Γεώργιος που βρισκόταν εξόριστος με την οικογένειά του στην Λουκέρνη και του οποίου το ενδιαφέρον για την Ελισάβετ δεν είχε σβήσει, μετέβη στο Λοκάρνο για να επαναλάβει την πρόταση γάμου στην Ελισάβετ. .Καθώς άλλοι υποψήφιοι γαμπροί δεν παρουσιαζόντουσαν, τόσο η μητέρα της Ελισάβετ, όσο και η φιλόδοξη γιαγιά της, άρχισαν να βλέπουν θετικά πλέον την πρόταση γάμου του Γεωργίου.
Το 1919 μετέβη η μεγάλη δούκισσα Μαρία του Σαξ- Γκομπούρ- Γκοτά στην Λουκέρνη, όπου συνάντησε την ελληνική βασιλική οικογένεια και κανόνισαν τις λεπτομέρειες των αρραβώνων της εγγονής της με τον διάδοχο του ελληνικού θρόνου. Όμως η Ελισάβετ παραμένει αναποφάσιστη. Όταν η οικογένειά της της προτείνει να γίνει η αναγγελία των αρραβώνων την ημέρα των γενεθλίων της, αυτή τους απαντά : -» I am not going to spoil my birthday by announcing my engagement!»
O Γεώργιος με τις αδελφές του Ελένη και Ειρήνη αναχωρούν τον Σεπτέμβριο του 1920 για το Βουκουρέστι.
Ο πρίγκιπας Νικόλαος σημείωνε στις 16/29 Σεπτεμβρίου στο προσωπικό του ημερολόγιο: «ελπίζεται ότι η Ελιζαμπέτα θα αποφασίση επί τέλους να πη το ναι ή το όχι, το οποίον θα αποφασίση την τύχην του καϋμένου του Γεωργίου. Αυτή η αναποφασιστικότης της κατάντησε γελοία».
Στις 4/17 Οκτωβρίου 1920 και ενώ έφθαναν στην Ελβετία δυσάρεστες ειδήσεις για την κατάσταση την υγείας του πρίγκιπα Αλέξανδρου, ο βασιλιάς και η βασίλισσα της Ρουμανίας ανήγγειλαν στους Έλληνες βασιλείς τους αρραβώνες του διαδόχου Γεωργίου με την μεγαλύτερη κόρη τους, την πριγκίπισσα Ελισάβετ της Ρουμανίας. Και ο Νικόλαος συνεχίζει στο προσωπικό του ημερολόγιο: «Ώστε έγινε αυτό. Ο Θεός να τους ευλογήση και να τους χαρίση ευτυχίαν και ό,τι θέλουν. Η Ελισάβετ μπορεί να είναι ευτυχής που βρίσκει έναν τέτοιον άνδρα. Όσο για τον Georgie δεν ξέρω αν η εκλογή του είναι επιτυχημένη, επειδή δεν το ξεύρω σχεδόν διόλου το κορίτσι και είμαι περίεργος να ξεύρω αν αυτός ο γάμος θα έχη καμμιά επιρροή επί της πολιτικής; Μυστήριον!»
Αλλά ο Νικόλαος είχε πάντα τις ανησυχίες του και έγραφε στις 26 Οκτωβρίου/8 Νοεμβρίου για τον γάμο αυτόν: «….επλίζω να αποβή ευτυχής. Η Ελισάβετ μου φαίνεται δεν έχει πολύ εύκολο χαρακτήρα και όσα ήκουσα δεν με γεμίζουν με ενθουσιασμό. Θα ήτο μεγάλο δυστύχημα, επειδή ο Γεώργιος είναι χαριτωμένο παιδί από πάσαν άποψιν. Και θα ήθελα να εύρισκε εις την έγγαμον ζωήν του όλη την χαράν που του αρμόζει«.
Kαι ενώ ο Γεώργιος βρίσκεται στο Βουκουρέστι επισήμως πλέον αρραβωνιασμένος με την Ελισάβετ, στις 22 Νοεμβρίου 1920 έγινε το Δημοψήφισμα όπου ο Ελληνικός λαός με 1.010.788 ψήφους κατά 10.883, φανέρωσε την επιθυμία του υπέρ της αποκατάστασης της ελληνικής δυναστείας.
Ο Γεώργιος επιβιβάσθηκε του αντιτορπιλικού «Αετός» και μέσω της Μαύρης Θάλασσας έφθασε στην Κόρινθο όπου συνάντησε την Βασιλική Οικογένεια που επέστρεψε στην Ελλάδα με το θωρακισμένο καταδρομικό «Αβέρωφ».
Τέλος του Α΄μέρους.
Κείμενο: Τέπη Πιστοφίδου.
βιβλιογραφία: Σπύρου Μαρκεζίνη, Πολιτική Ιστορία της Συγχρόνου Ελλάδος, τόμος πρώτος.
Παναγιώτου Πιπινέλη, Γεώργιος Β΄
Διονυσίου Καλογερόπουλου, Γεώργιος Β΄
European Royalty History Journal, volume 7, November 2004.
Royalty Digest ,July 1993.
The Οther Grand Dukes, Volume II, Arturo Beéche.