Τηλεφωνική συνέντευξη παραχώρησε ο πρίγκιπας Νικόλαος στην Ισπανική εφημερίδα ABC και στον δημοσιογράφο Martin Bianchi στις 4 Απριλίου. Αναφέρθηκε στις παιδικές αναμνήσεις του από τις οικογενειακές διακοπές στην Ισπανία, στον καλλιτεχνικό «δρόμο» που ακολουθεί για να προωθεί τις ομορφιές της χώρας μας μέσα από τις φωτογραφίες του, στο μοναδικό ″Φιλότιμο″ των Ελλήνων και στην προσφυγική κρίση που βιώνει η Ελλάδα. «Είμαι υπερήφανος για το πως βοηθούν οι Έλληνες τους πρόσφυγες από την Συρία» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Μετάφραση & επιμέλεια: Ανδρέας Μέγκος
Δεν ξεχνάει τα καλοκαίρια, τα παιδικά του χρόνια στη Μαγιόρκα. «Έχω τόσες πολλές αναμνήσεις από εκείνα τα χρόνια και είναι δύσκολο να επιλέξω μια ιδιαίτερη. Αυτό που έχει μείνει χαραγμένο στην ψυχή μου από εκείνη την εποχή είναι οι στιγμές ευτυχίας να είναι όλη την οικογένεια μαζί» αποκαλύπτει ο ψηλός και αθλητικός Έλληνας πρίγκιπας που γεννήθηκε στη Ρώμη και μεγάλωσε στο Λονδίνο. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτών των αξέχαστων καλοκαιριών στο Παλάτι Marivent, δίπλα στη βασιλική οικογένεια, όταν ο γιος του βασιλιά Κωνσταντίνου και της βασίλισσας Άννας-Μαρίας ανακάλυψε το πάθος του για τη φωτογραφία. Ο θείος του, ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος, ήταν εκείνος που του μετέδωσε το πάθος αυτό.
«Κατά κάποιο τρόπο ο θείος μου Χουάν Κάρλος μου μετέδωσε την αγάπη για τη φωτογραφία» παραδέχεται ο πρίγκιπας Νικόλαος από την άλλη πλευρά του τηλεφώνου. Έχει την ίδια χαλικώδη φωνή όπως ο πατέρας του και, παρόλο που σπούδασε στην Αγγλία (Hellenic College of London) και τις ΗΠΑ (πτυχίο στις Διεθνείς Σχέσεις από το Πανεπιστήμιο Brown), η αγγλική προφορά του προδίδει πως είναι Έλληνας.
«Ερωτεύτηκα τον τρόπο με τον οποίο ο θείος μου έκανε αυτά τα αυθόρμητα πορτραίτα των οικογενειακών διακοπών… Όλοι ήμασταν τόσο όμορφοι και λαμπεροί …Όταν ξεκίνησα τη φωτογραφία ακολούθησα τα βήματά του: ο στόχος ήταν να συλλάβω με τον φακό μου τους ανθρώπους από απόσταση, έτσι ώστε να μην συνειδητοποιούν καν ότι τους φωτογραφίζω. Αλλά σε ένα ταξίδι μου στην Ταϊλάνδη πήρε νερό η φωτογραφική μηχανή και καταστράφηκε. Στη συνέχεια, για μερικά χρόνια, το άφησα αυτό το χόμπι».
Η σύζυγός του, πριγκίπισσα Τατιάνα τον ενθάρρυνε να θυμηθεί το χόμπι του. «Τότε πήγα από πορτραίτα σε τοπία», εξηγεί ο ίδιος. Τώρα, στα 46 του χρόνια, ο πρίγκιπας Νικόλαος αρχίζει τα πρώτα του βήματα ως επαγγελματίας φωτογράφος τέχνης. Στα μέσα Μαρτίου εξέθεσε έργα του στη Ντόχα, στο πλαίσιο του ″Art for Tomorrow″, ένα συνέδριο τέχνης που οργανώθηκε από το «The New York Times» υπό την αιγίδα των Μουσείων του Κατάρ και της προέδρου αυτών Σεΐχα Αλ Μπιντ Μαγιάσα Χαμάντ Μπιν Χαλίφα Αλ-Τάνι, κόρη του Εμίρη του Κατάρ.
Πώς ήταν η έκθεση των φωτογραφιών σας στη Ντόχα;
Είμαι πολύ χαρούμενος, διότι το κοινό τις υποδέχθηκε με ενδιαφέρον και ενθουσιασμό. Στον τομέα της τέχνης, είμαι ιδιαίτερα ταπεινός με τη δουλειά μου. Στην Ντόχα είχα την τιμή να δείξω τη δουλειά μου σε πολύ σημαντικούς ανθρώπους. Πριν από λίγους μήνες διοργανώθηκε η πρώτη μου έκθεση στο ″Christie’s″ στο Λονδίνο, αλλά στη Ντόχα ήταν πολύ σημαντική, διότι στο κοινό υπήρχαν μεγάλοι καλλιτέχνες και κριτικοί τέχνης.
Πίσω από αυτές τις εικόνες κρύβεται το έργο της αλληλεγγύης τους, βοηθώντας τους ανθρώπους που χάνονται σε απομακρυσμένα νησιά…
Σωστά. Συνεργάζομαι με τη +πλευση (σύμπλευση), η οποία είναι μια εθελοντική οργάνωση όπου κάνουμε δύο πράγματα. Από τη μία πλευρά, οι γιατροί που προσφέρουν σε απομακρυσμένα νησιά του Αιγαίου, χωρίς πρόσβαση, υπηρεσίες υγείας. Είναι γιατροί όλων των ειδικοτήτων και προσφέρουν δωρεάν περίθαλψη για όλους τους κατοίκους. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους δεν έχουν χρήματα για να πάνε σε ένα γιατρό. Κάποιες φορές ζητούν και άλλα πράγματα, όπως χαρτί για το φωτοτυπικό μηχάνημα ή παιχνίδια για τα παιδιά. Μερικές φορές τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Προσπαθούμε να συμμετάσχουν και ιδιωτικές εταιρείες για να μας βοηθήσουν.
Η έννοια του ″Φιλότιμου″…
Τι πιστεύετε για την κρίση των προσφύγων από τη Συρία;
Είναι ένα πρόβλημα για όλους τους Ευρωπαίους, αλλά η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πιο ευαίσθητη, διότι είναι η πρώτη χώρα που φθάνουν πολλοί από αυτούς τους πρόσφυγες. Δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες σε πολιτικό επίπεδο, αλλά θέλω να πω, είμαι πολύ υπερήφανος που είμαι Έλληνας και βλέπουμε πώς οι Έλληνες βοηθούν όλους αυτούς τους ανθρώπους. Στην Ελλάδα έχουμε μια λέξη, ″Φιλότιμο″ που σημαίνει αλτρουισμός, συμπόνια, ενσυναίσθηση. Οι Έλληνες έχουν δείξει αυτό σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό. Γι′ αυτό και αισθάνομαι υπερήφανος, διότι, αν και η χώρα μου διέρχεται μια σοβαρή κρίση, πρόσφυγες βρήκαν εδώ ένα λαό που άνοιξε τις καρδιές του και έχει βοηθήσει με ό,τι έχει και με ό,τι μπορεί να κάνει.
Ο Διεθνής Τύπος δεν το διδάσκει αυτό (″Φιλότιμο″). Γιατί;
Δυστυχώς, αυτή είναι η φύση του Τύπου. Τα άσχημα νέα πουλάνε περισσότερο απ’ ότι τα καλά νέα. Οι τίτλοι είναι πάντα κακές ειδήσεις, έτσι, δυστυχώς, η Ελλάδα είναι ένας πρωταγωνιστής για τους λάθος λόγους. Υπάρχουν πολλοί Έλληνες που αγωνίζονται και δυστυχούν, αλλά επιβιώνουν και η υπέρβαση αυτή είναι η θετική πλευρά όλων αυτών. Με την προσπάθεια να διδάξουν οι φωτογραφίες μου την όμορφη πλευρά της χώρας μου θεωρώ ότι είναι μια μικρή συνεισφορά.
Θα προσφέρατε στην πολιτική;
(Γέλια)…Η πολιτική είναι μια εντελώς διαφορετική τέχνη. Προς το παρόν είμαι συγκεντρωμένος στην φωτογραφία, η οποία είναι η τέχνη που είμαι παθιασμένος.
Πηγή συνέντευξης: http://www.abc.es
Share On Facebook
Tweet It
