Η Ελένη Βλάχου με τον Κλεόβουλο Κλώνη(1907-1988), σκηνογράφο του Εθνικού Θεάτρου, στην αίθουσα “Γεωργίου Βλάχου” στα εγκαίνια των νέων κτιρίων της “Καθημερινής”, που έγιναν στις 2 Απριλίου 1955. Πίσω από την Ελένη Βλάχου διακρίνεται το πορτραίτο του πατέρα της, Γεωργίου Βλάχου.
Η βασίλισσα Φρειδερίκη στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 αποφάσισε να επισκεφτεί τα γραφεία της εφημερίδας «Μεσημβρινή» . Εκεί «βασίλευε» η εκδότρια και της εφημερίδας «Καθημερινή» και του περιοδικού «ΕΙΚΟΝΕΣ», Ελένη Βλάχου. Η Ελένη Βλάχου στο βιβλίο της «Πενήντα και κάτι» είναι πολύ φειδωλή στην περιγραφή της βασιλικής επίσκεψης και αφιερώνει ένα μικρό κείμενο :
« Είναι πρωί, χτυπάει το τηλέφωνο, και στη γραμμή βρίσκεται ο Ναύαρχος Παύλος Λελούδας, ο συμπαθέστατος Αυλάρχης της Βασίλισσας Φρειδερίκης.
— Η Βασίλισσα θέλει να επισκεφθεί τη «Μεσημβρινή» …
–Πότε;
— Τώρα!… Σήμερα το πρωί. Θα ξεκινήσουμε σε λίγο!…
Μας αναστάτωσε… Ήταν ώρα δουλειάς. Έπρεπε να κλείσουν οι σελίδες, να κατεβούν στο πιεστήριο, να συγκεντρωθούν οι τελευταίες ειδήσεις… Η ξαφνική, αναπάντεχη παρουσία της Φρειδερίκης δεν βοηθούσε βέβαια…
Αλλά εκείνη κυκλοφόρησε με άνεση, γελαστή, με έξυπνη περιέργεια, μίλησε και φωτογραφήθηκε με όλους, ήπιε καφέ… και όταν έφυγε άφησε μια εντύπωση ζωντάνιας και καλής διαθέσεως που έσβησε όλες τις δυσάρεστες σκιές που είχαν προηγηθεί όταν αναγγέλθηκε η επίσκεψή της…
Αλλά τι χρειαζόταν ο αιφνιδιασμός της τελευταίας στιγμής ;…. »
Ο Στάμος Ζούλας σε άρθρο του στην «Καθημερινή» πολλές δεκαετίες αργότερα (2003) περιέγραψε με πολύ χιούμορ και παραστατικότητα τα παρασκήνια της απρόσμενης αυτής βασιλικής επίσκεψης:
«(..)Το τρίτο περιστατικό, το οποίο έζησε με τρόπο κωμικοτραγικό και ο γράφων, συνέβη το 1963. Ένα πρωινό, γύρω στις δέκα και μισή, μπήκε αναπάντεχα στη μεγάλη αίθουσα συντακτών του τρίτου ορόφου του κτιρίου της Σωκράτους η Ελένη Βλάχου. Ήταν κάτι το εντελώς ασυνήθιστο για εκείνη, που σπάνια μετακινείτο από το γραφείο της του 5ου ορόφου. Γι’ αυτό ο αξέχαστος συνάδελφος Κώστας Ψαλτήρας και εγώ, που είχαμε μείνει τελευταίοι μετά την έκδοση της «Μεσημβρινής» εκείνης της ημέρας, ξαφνιαστήκαμε.
– «Πού είναι οι άλλοι;», «τι θα κάνουμε τώρα;», «σε μισή ώρα θα είναι εδώ;». Με τρεις φράσεις η Ελένη Βλάχου φάνηκε να βρίσκεται στα πρόθυρα πανικού, πράγμα που, επίσης, για πρώτη φορά βλέπαμε.
Λίγα λεπτά πριν της είχε τηλεφωνήσει ο αυλάρχης Παύλος Λελούδας για να της γνωστοποιήσει ότι η Φρειδερίκη ήθελε να επισκεφθεί τη «Μεσημβρινή». Το «ήθελε» βεβαίως ήταν σχήμα λόγου, αφού την ίδια στιγμή ο Λελούδας είπε στη Βλάχου ότι στις 11 η Φρειδερίκη θα βρίσκεται στη Σωκράτους και επιθυμούσε να ενημερωθεί για όλη τη διαδικασία εκδόσεως της εφημερίδος.
Τα δημοσιογραφικά γραφεία ήταν άδεια. H εκτύπωση της «Μεσημβρινής» είχε ολοκληρωθεί και η εργασία για την έκδοση της «Καθημερινής» άρχιζε συνήθως μετά το μεσημέρι. Το ίδιο συνέβαινε και με το προσωπικό του τυπογραφείου και του πιεστηρίου.
– «Πρέπει να κάνουμε κάτι. Να γεμίσουμε τα γραφεία. Να δείξουμε ότι η εφημερίδα βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία», ήταν η επιθυμία-εντολή της Βλάχου. Και εντολοδόχοι οι δύο αργοπορημένοι και άτυχοι. O Κώστας Ψαλτήρας και εγώ. O Κώστας έφυγε δρομέως για το ισόγειο. Εκεί ζήτησε από τον Αγγελο Ραφαήλ, προϊστάμενο του βοηθητικού προσωπικού, να συγκεντρώσει όλους τους κλητήρες και τις καθαρίστριες (άνευ στολής υπηρεσίας), στον 3ο όροφο. Εγώ κατέβηκα στο δεύτερο πάτωμα, όπου στεγάζονταν οι οικονομικές υπηρεσίες της «K». Το μόνο τμήμα που βρισκόταν εκείνη την ώρα σε πλήρη λειτουργία. Ενημέρωσα τον οικονομικό διευθυντή και στενό μου φίλο Νίκο Καραμούζη για τα καθέκαστα, πήρα μαζί μου 3-4 υπαλλήλους του λογιστηρίου και συγκεντρωθήκαμε όλοι στον τρίτο όροφο. Εκεί κατανείμαμε τις λιγοστές μας δυνάμεις, καθορίζοντας τη σειρά επισκέψεως της Φρειδερίκης στα διάφορα τμήματα της εφημερίδος. Το σχέδιο προέβλεπε και μεταφορά των ίδιων δυνάμεων από τμήμα σε τμήμα, ώστε οι δημοσιογραφικές και εκτυπωτικές υπηρεσίες να παρουσιάζουν κάποια ικανοποιητική πληρότητα. Με την ελπίδα, βέβαια, ότι η Φρειδερίκη δεν θα θυμόταν τα πρόσωπα που είχε συναντήσει λίγο νωρίτερα σε άλλα γραφεία και με διαφορετικές ιδιότητες.
Στις 11 ακριβώς η Φρειδερίκη βρισκόταν στη Σωκράτους, με μικρή κουστωδία αυλικών, η οποία παρέμεινε στο γραφείο της Βλάχου, ενώ η βασίλισσα άρχιζε την επίσκεψη. Τη συνόδευε η Βλάχου και η μεταξύ τους συνομιλία γινόταν στα αγγλικά. Πρώτο τμήμα, όπως είχαμε αποφασίσει, ήταν το καλλιτεχνικό, στο οποίο τρεις υπάλληλοι του λογιστηρίου και μια νεαρή καθαρίστρια παρίσταναν τους δημοσιογράφους.
Η Φρειδερίκη στράφηκε προς τη συμπαθέστατη καθαρίστρια -ευτυχώς τότε ήταν όλες Ελληνίδες- και τη ρώτησε με σπασμένα Ελληνικά, από ποιες πηγές και πώς συλλέγονται καθημερινώς οι καλλιτεχνικές ειδήσεις. Το τι απαντήσεις πήρε είναι αδύνατον να περιγραφεί. Ευτυχώς η ερωτηθείσα καταγόταν -και ήταν άρτι αφιχθείσα- από κάποιο ορεινό χωριό της Ηπείρου. Ετσι, η Φρειδερίκη αδυνατώντας, λόγω προφοράς, να καταλάβει τις απαντήσεις της, περιορίσθηκε σε δυο-τρία «μάλιστα, μάλιστα» και σε ένα εσπευσμένο «ευχαριστώ».
Πάνω-κάτω αναλόγως παρανοϊκή ήταν η ενημέρωση της Φρειδερίκης και στα άλλα τμήματα της εφημερίδος από υποτιθέμενους δημοσιογράφους και τεχνικούς, που τους υποδύονταν κλητήρες, τηλεφωνητές και άλλοι άσχετοι υπάλληλοι.
Ο επίλογος της επισκέψεως, ή μάλλον το φινάλε της παραστάσεως, γράφηκε στη μεγάλη αίθουσα, στην οποία υποτίθεται ότι στεγαζόταν το μεταφραστικό τμήμα της εφημερίδος.
Τον ρόλο του επικεφαλής είχε αναλάβει ο Κώστας Ψαλτήρας, με βασικό, όμως, για την περίπτωση μειονέκτημα την πλήρη άγνοιά του σε ξένες γλώσσες. Ηταν και το μόνο τμήμα, στο οποίο η Φρειδερίκη δεν θεώρησε υποχρέωσή της να συνομιλήσει με τα φτωχότατα Ελληνικά της. Αμέσως, λοιπόν, μετά τη σύσταση της Ελένης Βλάχου, είπε στον Ψαλτήρα: «In your position you must know many lanquages» (στη θέση αυτή πρέπει να γνωρίζετε πολλές γλώσσες). O Ψαλτήρας την κοίταξε ατάραχος και απήντησε πολύ βραχνά και ξέπνοα: «Yes, your Majesty». Στο σημείο αυτό επενέβη η Βλάχου, η οποία είχε ενημερωθεί για την ξενόγλωσση αφωνία του Κώστα και πληροφόρησε τη βασίλισσα για το δήθεν οξύτατο φωνητικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε, λόγω γρίπης, ο «επικεφαλής» του μεταφραστικού τμήματος της εφημερίδος. Ετσι, η Φρειδερίκη, μάλλον και με τον φόβο του μεταδοτικού νοσήματος, δεν απετόλμησε δεύτερη ερώτηση.
Μόλις, επιτέλους, έληξε η επίσκεψη και ο συναγερμός, πέσαμε όλοι επάνω στον Ψαλτήρα. «Καλά ρε Κώστα, κατάλαβες τι σε ρώτησε;». «Οχι βέβαια». – «Και το yes, your Majesty πώς το είπες;». «Το ‘λεγε συνεχώς από το πρωί η Βλάχου. Λένε, ρε, όχι στη βασίλισσα;».
Επιμέλεια κειμένου: Τέπη Πιστοφίδου
Share On Facebook
Tweet It
