Ενώ κορυφώνεται η παγκόσμια αγωνία για την δράση του Ισλαμικού Χαλιφάτου, εμείς θα προσπαθήσουμε να ανοίξουμε ένα «παράθυρο» στον κόσμο, για να υπενθυμίσουμε ότι, δεν είναι όλο το Ισλάμ όπως το ISIS, και ότι υπήρξαν χώρες που αν και μουσουλμανικές, ήταν το ίδιο εξελιγμένες και με τάσεις προόδους όπως οι Ευρωπαϊκές. Οι πιο πολλοί θυμούνται την Περσία του Σάχη. Όλοι σχεδόν γνωρίζουν την βασίλισσα Ράνια της Ιορδανίας και την πριγκίπισσα Λάλα Σάλμα του Μαρόκου. Ελάχιστοι όμως ξέρουν για το Αφγανιστάν και τη βασιλική του Ιστορία.
Ο φίλος Νικόλας Νταμόν Παπαδημητρίου, έγραψε προ ημερών στη Lifo ένα κείμενο για την βασίλισσα Σοράγια του Αφγανιστάν:
Σοράγια Ταρζί (1899-1968), βασίλισσα του Αφγανιστάν και μια από τις πρώτες φεμινιστικές φυσιογνωμίες στον ισλαμικό κόσμο. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Δαμασκό της Συρίας, όπου και έλαβε μόρφωση σύμφωνη με τις δυτικές αξίες και πρότυπα. Οι γονείς της ήταν εξόριστοι λόγω πολιτικών διαφορών με τον τότε ηγεμόνα του Αφγανιστάν, Χαμπιμπουλλάχ Χαν. Ο πατέρας της Μαχμούντ Ταρζί ήταν ποιητής και οπαδός του κοινωνικού φιλελευθερισμού, υποστηρίζοντας την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων και την άσκηση πολιτικής στα πλαίσια ενός εκκοσμικευμένου πολιτεύματος.
Το 1919, ο Χαμπιμπουλλάχ Χαν δολοφονείται και στην εξουσία ανήλθε ο μέχρι τότε κυβερνήτης της Καμπούλ και αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων του Αφγανιστάν, Αμανουλλάχ Χαν. Αυτοανακηρύσσεται εμίρης και αργότερα βασιλιάς – Σαχ. Οι φιλελεύθερες ιδέες του Μαχμούντ Ταρζί ασκούν καταλυτική επιρροή στον νέο βασιλιά και τον καλεί να επιστρέψει στο Αφγανιστάν με την οικογένεια του.
Προηγουμένως, έχει καταφέρει να συνθηκολογήσει με τους Βρετανούς, να τερματίσει τις πολύχρονες συγκρούσεις ανάμεσα στα βρετανικά και αφγανικά στρατεύματα και να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία της χώρας του. Το Αφγανιστάν από γεωπολιτικής απόψεως ανέκαθεν αποτελούσε τον χώρο που συγκρούστηκαν οι επιρροές διαφορετικών αυτοκρατοριών, καθιστώντας το ένα Buffer State, δηλαδή ένα κράτος – μαξιλαράκι που απορροφούσε τους κραδασμούς των μεγάλων δυνάμεων που ήλεγχαν τις γειτονικές χώρες (Βρετανική Αυτοκρατορία στην Ινδία, Κίνα και Ρωσία). Αφότου, η οικογένεια Ταρζί επέστρεψε στο Αφγανιστάν ο Αμανουλλάχ Χαν γνώρισε τη Σοράγια και παντρεύτηκαν. Το βασιλικό ζεύγος προώθησε δυναμικά μια πολιτική εκδυτικισμού των πολιτικών δομών και της κοινωνικής ζωής των Αφγανών. Συνέταξαν νέο Σύνταγμα αποδίδοντας συνταγματικό χαρακτήρα στη μοναρχία ενώ η ίδια η Σοράγια εκτός από Βασίλισσα διορίστηκε και Υπουργός Παιδείας εστιάζοντας στην κατάργηση της πολυγαμίας, του υποχρεωτικού ισλαμικού πέπλου και την πάταξη του αναλφαβητισμού των γυναικών.
Το 1928, η βασίλισσα Σοράγια έστειλε 15 Αφγανές στην Τουρκία για να λάβουν ανώτερη μόρφωση με σκοπό όταν επιστρέψουν στο Αφγανιστάν να στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό και να αποτελέσουν το νέο πρότυπο μίμησης για τον υπόλοιπο γυναικείο πληθυσμό. Επιπλέον, δεν περιορίστηκε στο να διαδώσει τις ιδέες ισότητας και εκσυγχρονισμού αποκλειστικά στην Καμπούλ και στην Κανταχάρ, τα δύο μεγάλα αστικά κέντρα αλλά και σε απομονωμένες αγροτικές περιοχές. Το 1926, στην έβδομη επέτειο Ανεξαρτησίας της χώρας, η ίδια εκφώνησε τον εξής λόγο: «Ανήκει (η Ανεξαρτησία) σε όλους μας και για αυτό τον λόγο την τιμούμε όλοι μας. Πιστεύετε πως οι ανάγκες του έθνους μας μπορούν να καλυφθούν μονάχα από τους άντρες; Οι γυναίκες πρέπει να συμμετάσχουν εξίσου όπως έπραξαν τα πρώτα χρόνια εμφανίσεως του έθνους μας και του Ισλάμ. Πρέπει να διδαχθούμε από τη δράση τους και να συμβάλλουμε όλοι στην ανάπτυξη του έθνους, κάτι που δεν μπορεί να υλοποιηθεί δίχως τη μη ισότιμη πρόσβαση στη γνώση. Επομένως, πρέπει να επιχειρήσουμε όλοι μας, να αποκτήσουμε όση περισσότερη γνώση είναι δυνατόν, προκειμένου να καλύψουμε τις ανάγκες της κοινωνίας, όπως έπραξαν οι γυναίκες στο πρώιμο Ισλάμ».
Το βασιλικό ζεύγος επισκέφτηκε την Ευρώπη το 1927 ενώ το 1928 το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης αναγνώρισε την προσφορά τους στον εκσυγχρονισμό του Αφγανιστάν, με τιμητική τελετή βράβευσης τους. Ωστόσο, η πολιτική εκσυγχρονισμού προκάλεσε την έντονη δυσφορία του ισλαμικού κλήρου και των φυλάρχων των νοτίων επαρχιών ώστε το 1929 να λάβει χώρα μια γενικευμένη ανταρσία. Προκειμένου να αποφευχθεί ένας εμφύλιος πόλεμος και οι οδυνηρές του συνέπειες, η βασιλική οικογένεια εγκατέλειψε το Αφγανιστάν για τη Ρώμη όπου και έζησε εξόριστη.
Ο Αμανουλλάχ Χαν απεβίωσε το 1960 και η Σοράγια Ταρζί το 1968. Οι σωροί τους μεταφέρθηκαν στο Αφγανιστάν και αναπαύονται στο οικογενειακό μαυσωλείο, στην πόλη Τζαλαλαμπάντ.
πηγή: Lifo.gr
Share On Facebook
Tweet It
