Ο Βασιλιάς Παύλος ονομάστηκε «ο καλός Βασιλιάς», για τα προτερήματά του, όχι μόνο ως βασιλιάς των Ελλήνων, αλλά και ως ανθρώπου. Ήταν το τέταρτο παιδί και ο τρίτος γιος τους των βασιλέων Κωνσταντίνου Α΄και Σοφίας των Ελλήνων. Από πολύ νωρίς ήρθε αντιμέτωπος με τραγικά γεγονότα, όπως την δολοφονία του παππού του, βασιλιά Γεωργίου Α, τις εξορίες και την οικονομική ανέχεια της οικογένειάς του, τον απρόσμενο θάνατο του αδερφού του Αλέξανδρου, τους αποτυχημένους γάμους του αδερφού του, διαδόχου Γεωργίου και της πριγκίπισσας Ελένης, τον θάνατο και των δύο γονέων του μακριά από την πατρίδα. Ως τρίτος γιος των τότε διαδόχων, η πιθανότητα να βασιλεύσει μια μέρα ήταν απίθανη, η ζωή όμως είναι απρόσμενη και διαδέχθηκε τον αδερφό του, βασιλιά Γεώργιο Β΄. Ο βασιλιάς Παύλος εκτός των άλλων προτερημάτων του, ήταν ένας πραγματικός χριστιανός, που εκδήλωνε την ειλικρινή του πίστη και τον σεβασμό στις θρησκευτικές παραδόσεις της χώρας του μέχρι το τέλος της ζωής του.
Ο βασιλιάς Παύλος στην Μυτιλήνη στις 18 Οκτωβρίου 1949.
Σ’ ένα σύντομο κεφάλαιο, με τίτλο «Βασιλική Επίσκεψη» ο δημοσιογράφος Μηνάς Λαμπρινίδης, στο βιβλίο του «Πενήντα χρόνια δημοσιογραφικής ζωής» τεκμηριώνει απόλυτα τις χριστιανικές αρετές και την απλότητα του βασιλέως Παύλου.
Αναφέρει λοιπόν ο Μηνάς Λαμπρινίδης: «Δεν αντέχω λοιπόν στον πειρασμό μια και βρίσκομαι αυτή την στιγμή νοερά στην Λαμία, να μην αναφερθώ και στην άφιξη στην περιοχή του βασιλικού ζεύγους. Ο βασιλεύς Παύλος είχε φθάσει πρώτος στη Λαμία για επιθεώρηση των στρατευμάτων. Διέμενε στον επάνω όροφο της Εθνικής Τράπεζας στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας της Φθιώτιδος. (Η βασιλική αυτή επίσκεψη πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 1948).
Ο βασιλεύς με ορμητήριο τη Λαμία έκανε εξορμήσεις γύρω στα διάφορα στρατιωτικά τμήματα. Ένα πρωί ξεκίνησε από την Τράπεζα χωρίς τη φρουρά του. Οδηγούσε ο ίδιος το στρατιωτικό τζιπ και κατευθύνθηκε έξω από το Λιανοκλάδι, σε κάποιο στρατόπεδο πλησίον του χωριού Κομποτάδες.
Οι δημοσιογράφοι, από την πρώτη ημέρα που ήρθε ο βασιλεύς, νοικιάσαμε «ρεφενέ» ένα ταξί και περιμέναμε πάντα στην άκρη της πλατείας Ελευθερίας, προς την πλατεία Λαού, καιροφυλακτώντας. Μόλις ξεκίνησε ο Παύλος, το ταξί τον ακολούθησε. (…)
Το τζιπ του βασιλέα κατευθύνθηκε προς την έξοδο της Λαμίας, χωρίς καμία συνοδεία και πήρε τον δρόμο για το χωριό.
Εμείς ακολουθούσαμε με το ταξί από πίσω, και κάναμε και σχόλια για την έξοδο αυτή.
Όταν φθάσαμε στα πρόθυρα του χωριού ο Παύλος διέκρινε το στρατόπεδο. Κατευθύνθηκε προς αυτό και – κατά σύμπτωση – από τους καπνούς που έβλεπε να ανεβαίνουν προς τον καθαρό ουρανό, πήγε κατευθείαν στα μαγειρεία. Πήδηξε από το τζιπ και τράβηξε προς τον μάγειρο. Ο στρατιώτης ξαφνιάστηκε. Αλλά σαν … δαιμόνιος ρωμηός κατάλαβε ότι ο υψηλός επισκέπτης με τον άλλο αξιωματικό με τα αμφιμασχάλια, ήταν ο βασιλιάς, έσπευσε να παρουσιαστεί.
Στάθηκε «κλαρίνο» μπροστά στα καζάνια του και σε στάση προσοχής χαιρέτισε:
-Λαμβάνω την τιμήν να παρουσιαστώ κύριε Μεγαλειότατε, στρατιώτης τάδε…
Χαμογελαστός ο Παύλος, γιατί εκείνο το «κύριε Μεγαλειότατε» δεν θα το είχε ξανακούσει στα χρόνια του, τον ρώτησε για το φαγητό.
Ο μάγειρος ανέφερε:
-Κρέας με μακαρόνια!
-Α! είπε κοιτάζοντας προς το καζάνι ο βασιλιάς, κονσέρβα με μακαρόνια…
Η συνέχεια μου διαφεύγει, γιατί εκείνη την ώρα πίσω μας σταμάτησαν τα αυτοκίνητα της βασιλικής ασφάλειας. Κάτωχρος επέβαινε στο πρώτο ο μοίραρχος Τριανταφύλλου. Ο μοίραρχος αργότερα μου εκμυστηρεύτηκε σε άλλο τόπο και χρόνο, την αγωνία που πέρασε με την λεβεντιά του Παύλου που δεν φοβόταν.
-Ακόμα και τώρα σκέπτομαι, μου έλεγε ο συνταγματάρχης τότε Τριανταφύλλου, την αγωνία και τους φόβους που πέρασα. Γιατί αναλογισθείτε τις ευθύνες μου αν ένας κομμουνιστής πέταγε μια χειροβομβίδα στον Παύλο…
Έκανε πολλές τολμηρές ενέργειες ο Παύλος στην ζωή του, πρόσθεσε ο τότε εντεταλμένος για την προσωπική του ασφάλεια.
Και τώρα που γράφω τις γραμμές αυτές σκέπτομαι ότι κι ο Καραμανλής κατέβαινε από το σπίτι του στο Κολωνάκι μέχρι τη Βουλή, με τα πόδια και με παρέα τον συνάδελφο Γιάννη Ζαχαράκη, με τον οποίο κουβέντιαζε, γιατί τον είχε στο γραφείο του.
Θυμάμαι και τον Γιώργο Ράλλη, που κι’ αυτός έφευγε από το σπίτι του στην οδό Κανάρη, σαν απλός θνητός. Και τους συγκρίνω με μερικούς έμφοβους κατοπινούς κυβερνητικούς παράγοντες, που κυκλοφορούσαν με πολυάνθρωπες συνοδείες ασφαλείας και με έκτακτα μέτρα τάξεως. Και τότε δεν υπήρχε τρομοκρατία. Αλλά τι να γίνει. Έχουν οι δημοκρατίες κάθε λογής ανθρώπους…
Οι βασιλείς το ίδιο έτος (1948) , λίγους μήνες αργότερα, πραγματοποίησαν περιοδεία στα ελληνικά νησιά. Η φωτογραφία είναι από την επίσκεψή τους στην Κρήτη, στις 13 Οκτωβρίου 1948 με τον Μητροπολίτη Ηρακλείου Βασίλειον.
Λίγες ημέρες αργότερα, πληροφορηθήκαμε ότι έφθανε στη Φθιώτιδα (23 Απριλίου 1948) και η βασίλισσα, για να επισκεφτεί την παιδόπολη της Στυλίδας. Ερχόταν δια θαλάσσης με το αντιτορπιλικό «Κανάρης», για περισσότερη ασφάλεια. Ο Παύλος κατέβηκε στο επίνειο της Λαμίας για να την υποδεχτεί, μαζί με τις αρχές.
Οι άλλοι επίσημοι έμειναν στην ξηρά στην αποβάθρα της Στυλίδας και ο Παύλος πήγε με μια βενζινάκατο να την παραλάβει από τον «Κανάρη», που έφερε την Φρειδερίκη. Και τότε είδαμε μια καθαρά οικογενειακή σκηνή. Από το κατάστρωμα του «Κανάρη» η βασίλισσα κουνούσε στον άνδρα της τη χλαίνη του. Γιατί ο Παύλος είχε φθάσει χωρίς χλαίνη στη Λαμία κι έκανε …τσουχτερό κρύο. Δεν ξέρουμε τι διημείφθη ανάμεσα στο ζευγάρι, όταν η Φρειδερίκη κατέβηκε στην άκατο. Βλέπουμε μόνο ότι ο Παύλος την έσφιξε με λατρεία στη θεόρατη αγκαλιά του για μερικά λεπτά και τη φίλησε.
Φωτογραφίες από την παιδόπολη της Στυλίδος
Την άλλη μέρα η Φρειδερίκη κατέβηκε ξανά στη Στυλίδα και επισκέφτηκε την παιδόπολη. Το βράδυ της αφίξεώς της η Μεραρχία παρέθεσε γεύμα προς τιμήν του βασιλικού ζεύγους. Στο γεύμα η Μεραρχία κάλεσε την αφρόκρεμα της Λαμίας, δηλαδή τις Αρχές, κάνοντας έναρξη από τον Μητροπολίτη και τους ευρισκομένους στην πόλη πολεμικούς ανταποκριτές. Μεταξύ των καλεσμένων ήταν κι ο σωματάρχης Θρασύβουλος Τσακαλώτος.
Στο γεύμα είχαν επιβλέψει να είναι όλα στην… εντέλεια. Αλλά δεν είχε κάνει μια πρόβλεψη.
Το γεύμα εδόθη παραμονές της Μεγάλης Εβδομάδος και μάλιστα Παρασκευή. Το τιμώμενο ζευγάρι νήστευσε. Και ο βασιλιάς αποποιήθηκε το πρώτο πιάτο.
-Με συγχωρείτε, είπε στον μέραρχο που καθόταν δίπλα του. Εγώ και η γυναίκα μου νηστεύουμε. Μήπως έχετε πατάτες βραστές;
Ευτυχώς βρέθηκαν πατάτες με ντομάτα. Και ενώ όλοι οι άλλοι τιμούσαμε τα κρεάτινα εδέσματα, ο Παύλος και η Φρειδερίκη έφαγαν με πολλή όρεξη τις πατάτες γιαχνί.»
Κείμενο: Τέπη Πιστοφίδου
Share On Facebook
Tweet It
