Tέλος εποχής: Απεβίωσε ο πρίγκιπας Φίλιππος, δούκας του Εδιμβούργου

Ο πρίγκιπας Φίλιππος, δούκας του Εδιμβούργου, ήταν ο μοναδικός γιος του πρίγκιπα Ανδρέα και της πριγκίπισσας Αλίκης του Μπάττενμπεργκ. Γεννήθηκε στις 10 Ιουνίου 1921 στο παλάτι του «Μον Ρεπό» στην Κέρκυρα. Η άφιξή του στον κόσμο έγινε πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, το οποίο η πριγκίπισσα Αλίκη βρήκε πολύ βολικό για να πραγματοποιηθεί ο τοκετός της.  Η γέννησή του, γέμισε χαρά και υπερηφάνεια τον Ανδρέα και την Αλίκη που ήσαν ήδη  γονείς τεσσάρων κοριτσιών, εκ των οποίων το τελευταίο, η πριγκίπισσα Σοφία είχε γεννηθεί επτά χρόνια νωρίτερα από την γέννηση του Φιλίππου. Ο πρίγκιπας Ανδρέας είχε αναχωρήσει για το μέτωπο της Μικράς Ασίας την προηγούμενη ημέρα της αφίξεως στον κόσμο του γιου του.

Ήταν μόλις τριών μηνών όταν μετέβη για πρώτη φορά στην Αγγλία με την μητέρα του, λόγω του θανάτου του πρίγκιπα Λουδοβίκου Αλέξανδρου Μαουντμπάττεν, Μαρκησίου του Μίλφορντ Χέβεν, πατέρα της Αλίκης, που συνέβη στις 11 Σεπτεμβρίου 1921.

Η παραμονή του στην Κέρκυρα διήρκεσε μόνο 17 μήνες.  Ανεχώρησε στα τέλη Νοέμβριου του 1922  (Δεκεμβρίου με το καινούργιο ημερολόγιο) μαζί με τις 4 αδερφές του με το βρετανικό αντιτορπιλικό «Καλυψώ» που είχε σταλεί από τον βασιλιά του Ηνωμένου Βασιλείου Γεώργιο Ε’ για να παραλάβει τον πρίγκιπα Ανδρέα και την πριγκίπισσα Αλίκη από το  Φάληρο και τα πέντε παιδιά τους από την Κέρκυρα. Ο Ανδρέας είχε δικαστεί  σε μία μονοήμερη δίκη που πραγματοποιήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 1922 από το στρατοδικείο  για ανυπακοή σε διαταγή ανωτέρου του στρατιωτικού  στην διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας.  Ο Ανδρέας καταδικάστηκε σε έκπτωση του βαθμού του, διαγραφή από το μητρώο αξιωματικών και σε ισόβια υπερορία. Δεν  καταδικάστηκε σε θάνατο λόγω της μεσολάβησης του βασιλιά της Αγγλίας Γεωργίου Ε΄. Η πριγκίπισσα Αλίκη είχε ζητήσει την βοήθειά του μέσω της μητέρας της, πριγκίπισσας Βικτωρίας. Ο βασιλιάς Γεώργιος Ε΄ που είχε ήδη κατηγορηθεί για την μη έγκαιρη μεσολάβησή του  στην σωτηρία του ξαδέρφου του, τσάρου Νικολάου Β΄ της Ρωσίας, με αποτέλεσμα της εκτέλεση του ίδιου και όλων των μελών της οικογένειάς του από τους μπολσεβίκους, δεν επιθυμούσε στην διάρκεια της βασιλείας του να εκτελεσθεί ακόμη ένας στενός συγγενής του.

Μετά την αναχώρησή τους από της Ελλάδα η οικογένειά του Φιλίππου εγκαταστάθηκε στο Παρίσι σε οικία που τους παραχώρησαν ο πρίγκιπας Γεώργιος και η πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη. Τα πρώτα χρόνια της εξορίας  η οικογένεια ζούσε αρμονικά αλλά αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Επιβίωναν χάρη στην οικονομική βοήθεια των πλούσιων συγγενών τους. Στο νηπιαγωγείο στο Παρίσι όπου πήγε ο Φίλιππος είχε συμμαθήτρια την πριγκίπισσα Άννα των Βουρβόνων-Πάρμα, η οποία το 1948 νυμφεύτηκε τον βασιλιά Μιχαήλ της Ρουμανίας στην Αθήνα. Με τον βασιλιά Μιχαήλ, γιο της πριγκίπισσας Ελένης της Ελλάδας, ο  Φίλιππος έκανε στενή παρέα αφού είχαν διαφορά ηλικίας μόνο λίγων μηνών. Ο Φίλιππος φιλοξενείτο συχνά, στα μέσα της δεκαετίας του 1920, τα καλοκαίρια, στην έπαυλη που διέθετε η πριγκίπισσα Ελένη  στη παραθαλάσσια τοποθεσία Μαμαία στην Ρουμανία. Λάτρευε από την παιδική του ηλικία την θάλασσα και με δυσκολία τον έπειθαν να βγει από το νερό.

Μετά το 1929 η ζωή του Φιλίππου άλλαξε ριζικά. Η μητέρα του λόγω σοβαρών ψυχολογικών προβλημάτων νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρικές κλινικές, οι γονείς του χώρισαν και οι 4 αδερφές του παντρεύτηκαν Γερμανούς ευγενείς μέσα σε διάστημα λίγων μηνών από τα τέλη του 1930 και πριν την λήξη του επόμενου έτους.

Την κηδεμονία του Φίλιππου, που ήταν οκτώ ετών, ανέλαβε η μητρική γιαγιά του, πριγκίπισσα Βικτωρία,  χήρα μαρκησία του Μίλφορντ Χέβεν και ο μεγαλύτερος από τους δύο γιους της, ο  Γεώργιος, δεύτερος μαρκήσιος  του Μίλφορντ Χέβεν. Με τον γιο του Γεωργίου, Ντέιβιντ, ο Φίλιππος θα συνδεόταν με στενή φιλία στα νεανικά του χρόνια.

Ο Φίλιππος φοίτησε σε σχολεία εσωτερικός μεταξύ των οποίων ήταν και η σχολή «Schule Schloss Salem», που είχε την έδρα της στον Πύργο που κατοικούσε η αδερφή του Θεοδώρα με τον σύζυγό της πρίγκιπα Μπέρτχολντ, μαγκραβίνο της Βάδης. Αποχώρησε όμως γιατί αν και μόνο δώδεκα ετών, αστειεύτηκε με τον φασιστικό χαιρετισμό που έπρεπε να κάνει και συνέχισε τις σπουδές του στην Σκωτία, στο «Gordonstoun» που είχε ιδρυθεί από τον Κουρτ Χαν όπως και η Σχολή του Σάλεμ.

Ο Φίλιππος πέρασε τα εφηβικά του χρόνια χωρίς την παρουσία των γονέων του και χωρίς να έχει σταθερό τόπο διαμονής. Στις σχολικές διακοπές του ενημερωνόταν την τελευταία στιγμή ποιος συγγενής  του θα τον φιλοξενούσε, στο Παρίσι ή στο Λονδίνο. Ο πατέρας του, πρίγκιπας Ανδρέας, κατοικούσε μονίμως στην Νότια Γαλλία και  επισκεπτόταν τις κόρες του για να παραστεί σε διάφορες οικογενειακές συγκεντρώσεις στην Γερμανία όπου συναντούσε τον γιο του.  Ο Ανδρέας όμως ήταν αυτός που είχε τον τελευταίο λόγο την  για τα σχολεία  όπου θα φοιτούσε ο Φίλιππος. Η γνώμη του Ανδρέα έπαιξε αποφασιστικό ρόλο για το μέλλον του Φιλίππου. Όταν  ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Σκωτία, η γιαγιά του Βικτωρία, αποφάσισε να στείλει τον Φίλιππο στην Ελλάδα, για να φοιτήσει στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Ο Ανδρέας όμως ήταν κατηγορηματικά αρνητικός. « Αν πάει να φοιτήσει στην Ελλάδα, δεν θα ολοκληρώσει ποτέ της σπουδές του. Σίγουρα θα τον διώξουν κάποια στιγμή, όπως έκαναν σε μένα και στα αδέρφια μου» ανέφερε. Ο Φίλιππος παρέμεινε στην Αγγλία και κατετάγη  στο Βασιλικό Ναυτικό της Αγγλίας. Εκεί υπηρέτησε ο πατέρας της πριγκίπισσας Αλίκης, Λόρδος Λουί Αλεξάντερ Μπάττενμπεργκ (μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο μετονομάστηκε Μαουντμπάττεν, Μαρκήσιος του Μίλφορντ Χέβεν),  και οι δύο αδερφοί της, Λουδοβίκος (Λουί)  και Γεώργιος.

Την πριγκίπισσα Ελισάβετ ο Φίλιππος την συναντούσε συχνά στις οικογενειακές συγκεντρώσεις από την παιδική του ηλικία. Η πρώτη επίσημη συνάντησή τους ήταν το 1934, στον γάμο της αγαπημένης ξαδέρφης του Φιλίππου, πριγκίπισσας Μαρίνας με τον πρίγκιπα Γεώργιο, δούκα του Κεντ. H  βασίλισσα Ελισάβετ αργότερα είχε εξομολογηθεί πως δεν θυμόταν αυτήν την πρώτη τους επίσημη συνάντηση.

Το 1938 πέθανε ο αδερφός της μητέρας του και βασικός κηδεμόνας του,  Γεώργιος Μαουντμπάττεν. Ο θάνατός του τον συγκλόνισε. Το 1939 ήρθε στην Αθήνα για να συναντηθεί και με τους δύο γονείς του.  Ήταν η τελευταία φορά που έβλεπε τον πατέρα του, πρίγκιπα Ανδρέα, ο οποίος θα πέθαινε στις 3 Δεκεμβρίου του 1944 στο Μόντε Κάρλο.

Στις 22 Ιουλίου 1939 ο Γεώργιος Στ΄με την σύζυγό του Ελισάβετ και τις δύο θυγατέρες τους, την διάδοχο Ελισάβετ και την πριγκίπισσα Μαργαρίτα, επισκέφτηκαν την πόλη του Ντάρτμουθ, στην κομητεία του Ντέβον, που είναι η έδρα του Βασιλικού Ναυτικού Κολλεγίου Μπριτάνια. Η Ελισάβετ ήταν 13 ετών και ο Φίλιππος 18. Ο Φίλιππος που ήταν πρωτοετής δόκιμος του Ναυτικού Κολλεγίου, ανέλαβε την επίβλεψη των μικρών πριγκιπισσών καθώς το βασιλικό ζεύγος επισκεπτόταν το Κολλέγιο. Λόγω μιας διπλής επιδημίας παρωτίτιδας και ανεμοβλογιάς που είχε προσβάλει πολλούς δόκιμους,  οι δύο μικρές πριγκίπισσες δεν συνόδευσαν τους γονείς τους στην διάρκεια της επίσκεψής τους στο Βασιλικό Ναυτικό Κολλέγιο.

Στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο πρίγκιπας Φίλιππος υπηρέτησε ως σημαιοφόρος. Προάχθηκε αργότερα στο βαθμό του ανθυποπλοιάρχου και υπηρέτησε ως ύπαρχος αντιτορπιλικού μέχρι το τέλος του Πολέμου. Η υπηρεσία του στον Βασιλικό Ναυτικό διήρκεσε μέχρι το 1951. Η πιο μεγάλη στιγμή στην ναυτική του καριέρα ήταν η ενεργή συμμετοχή του στην Ναυμαχία του Ταίναρου που διεξήχθη στις 28-29 Μαρτίου 1941, όπου το Αγγλικό Βασιλικό Ναυτικό κατατρόπωσε το Ιταλικό Ναυτικό.

Τον Νοέμβριο του  1943 ο Φίλιππος επέστρεψε στο Λονδίνο και για τέσσερις μήνες απείχε των ναυτικών καθηκόντων του. Τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους ήταν καλεσμένος του βασιλέως  Γεωργίου Στ΄και της βασίλισσας Ελισάβετ  στον Πύργο του Ουίνδσορ  για τις εορτές των Χριστουγέννων. Παρακολούθησε καθισμένος στην  πρώτη σειρά την παράσταση «Αλαντίν»  στην οποία συμμετείχαν οι πριγκίπισσες Ελισάβετ και Μαργαρίτα. Η Ελισάβετ ήταν 17 ετών και ο μακρινός ξάδερφος της (δεύτερος ως απόγονοι του βασιλιά Χριστιανού Θ΄της Δανίας και τρίτος ως απόγονοι της βασίλισσας Βικτωρίας) ,  πρίγκιπας Φίλιππος της Ελλάδος, την είχε γοητεύσει. Άρχισαν να αλληλογραφούν και όταν ο Φίλιππος βρισκόταν στο Λονδίνο ήταν συχνός επισκέπτης στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ.  Λάτρης της ταχύτητας εισερχόταν με φόρα στα ανάκτορα με τα αυτοκίνητό του για να επισκεφτεί την νεαρή πριγκίπισσα.

Στις 23 Απριλίου 1946 η αδερφή του, Σοφία, τέλεσε τον δεύτερο γάμο της, μετά από τρία χρόνια χηρείας από τον θάνατο του πρίγκιπα Χριστόφορου της Έσσης-Κάσελ,  με τον πρίγκιπα Γεώργιο Γουλιέλμο του Ανοβέρου, όπου παρευρέθη και ο Φίλιππος. Εκεί είχε την ευκαιρία να συναντήσει και τις άλλες δύο αδερφές του, Θεοδώρα και Μαργαρίτα, που είχε  να τις δει από την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ με τον δεύτερο σύζυγο της Σοφίας, Γεώργιο Γουλιέλμο, μια μακρόχρονη φιλία θα τους συνέδεε που κράτησε μέχρι το θάνατο του πρίγκιπα του Ανοβέρου το 2006.

Στις 26 Οκτωβρίου 1946, στο γάμο της ξαδέρφης του Φίλιππου, Πατρίσιας Μαουντμπάττεν, όπου η Ελισάβετ ήταν παράνυφος, για πρώτη φορά φανέρωσαν δημοσίως τα τρυφερά τους αισθήματα. Η Ελισάβετ λίγο πριν εισέλθει στον Ναό του παρέδωσε του γούνινο παλτό της κοιτώντας τον τρυφερά.

                                                    Στις 28 Φεβρουαρίου 1947, λίγους μήνες πριν την ανακοίνωση των αρραβώνων του με την Ελισάβετ,  απέκτησε την  βρετανική υπηκοότητα, αποποιήθηκε τους ελληνικούς και δανικούς τίτλους ευγενείας που κατείχε και παραιτήθηκε από τα δικαιώματά του στον ελληνικό θρόνο. Πήρε το επίθετο της οικογένειας της μητέρας του, Μαουντμπάττεν.  Ήταν πλέον ο Υπολοχαγός Σερ Φίλιππος Μαουντμπάττεν και προσηλυτίστηκε στον αγγλικανισμό. Όταν η είδηση δημοσιεύτηκε στις αγγλικές εφημερίδες κανείς δεν έδωσε προσοχή. Η πριγκίπισσα  Ελισάβετ απουσίαζε με την οικογένειά της σε περιοδεία στην Νότια Αφρική. Ο Βασιλιάς Γεώργιος Στ΄στην διάρκεια αυτής της περιοδείας στην Νότια Αφρική ζήτησε από την κόρη του να σκεφτεί σοβαρά  για τα αισθήματα που έτρεφε για τον Φίλιππο και το κοινό τους μέλλον. Όταν επέστρεψαν στην  Αγγλία η Ελισάβετ παρέμενε σταθερή στα αισθήματά της και στην επιθυμία της να παντρευτεί τον Φίλιππο.

Όταν ανακοινώθηκαν οι αρραβώνες τους στις 9 Ιουλίου 1947, πολλοί κατέκριναν την επιλογή της Ελισάβετ. Ο Φίλιππος ήταν φτωχός, παιδί χωρίς οικογένεια, δεν είχε φοιτήσει στο φημισμένο Κολλέγιο « Ήτον» και ήταν αδερφός τεσσάρων πριγκιπισσών που είχαν παντρευτεί Γερμανούς ευγενείς  που κάποιοι  είχαν συνεργαστεί με τον Χίτλερ.

Ο γάμος του τελέστηκε στις 20 Νοεμβρίου 1947.  Ο βασιλιάς Γεώργιος Στ΄του έδωσε τον τίτλο του δούκα του Εδιμβούργου λίγο πριν την τέλεση του γάμου. Από τις 22 Φεβρουαρίου 1957 έφερε και τον τίτλο του πρίγκιπα. Λόγω των μεταπολεμικών συνθηκών που αντιμετώπιζε η Αγγλία, ο γάμος έγινε σε λιτή ατμόσφαιρα αλλά το νυφικό της Ελισάβετ που το σχέδιό του εμπνεύστηκε ο Νόρμαν Χάρτνελ από τον πίνακα «Άνοιξη» του Μποτιτσέλι, εντυπωσίασε τον Φίλιππο.  Τα εδέσματα που προσφέρθηκαν στην δεξίωση που ακολούθησε ήταν μόνο τρία, ενώ στον γάμο του Δούκα του Κεντ με την πριγκίπισσα Μαρίνα της Ελλάδας ήταν δέκα. Μεταξύ των δώρων που έλαβαν, ήταν και μια γαλοπούλα που έστειλε μια κυρία από το εξωτερικό «γιατί στην Αγγλία, διάβαζε στις εφημερίδες, αντιμετώπιζαν έλλειψη στα τρόφιμα». Δεν επετράπη να παραστούν στο γάμο του οι τρεις αδερφές του με τους συζύγους τους, γεγονός που στεναχώρησε τον Φίλιππο αλλά περισσότερο τις ίδιες.

Δημιούργησαν μια ωραία οικογένεια με την απόκτηση τεσσάρων παιδιών, τον πρίγκιπα και διάδοχο Κάρολο το 1948, την πριγκίπισσα Άννα το 1950, τον πρίγκιπα Ανδρέα το 1960 και τέλος τον πρίγκιπα Εδουάρδο το 1964.

Ο Φίλιππος σε όλη την διάρκεια του μακρόχρονου έγγαμου βίου του στήριξε ουσιαστικά την βασίλισσα Ελισάβετ και είναι ο μόνος που μπορούσε να της πει αυστηρά «shut up my dear». Ως πατέρας υπήρξε πολύ αυστηρός, πιθανώς είχε κληρονομήσει την πατρική αυταρχικότητα του παππού του Γεωργίου Α΄.  Κράτησε πάντα άψογη στάση σε σχέση με την πορεία της ζωής των παιδιών του, η οποία παρουσίασε πολλά σκαμπανεβάσματα.  Είναι άδικο που προς το τέλος της ζωής του είδε τον εγγονό, πρίγκιπα Χάρυ, να παίρνει τις αποστάσεις του από την οικογένεια.

Ήταν  συγγενής μ’  ένα μεγάλο αριθμό ευγενών που είναι απόγονοι από  τα 16 πρώτα ξαδέρφια που είχε από την πλευρά του πατέρα του και τα τέσσερα  από την πλευρά της μητέρας του, αλλά και από τους απογόνους  των τριών αδερφών του. Οι δημοσιογράφοι και οι ιστορικοί, δεν παρέλειπαν ποτέ να αναφέρουν την πιθανή μακρινή συγγένεια που  είχαν οι απόγονοι αυτοί με  τον Φίλιππο για  αποδώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην καταγωγή τους.  Αν ο προπάππους του, βασιλιάς της Δανίας,  Χριστιανός Θ΄, θεωρείται ο «πεθερός της Ευρώπης», ο Φίλιππος υπήρξε  «ο θείος» των ευγενών της Ευρώπης.

Ο πρίγκιπας Φίλιππος υπήρξε ο  μακροβιότερος βασιλικός σύζυγος. Αλλά και ο πιο δυναμικός. Σεβάστηκε απόλυτα τον θεσμό της μοναρχίας και τα υψηλά καθήκοντα της συζύγου του. Δεν έγινε όμως ποτέ ένα άβουλο ανδρείκελο που ακολουθούσε τυπικώς δύο βήματα πιο πίσω την βασίλισσα. Επέβαλε την δική του προσωπικότητα, το δικό του στυλ γενικότερα. Υιοθέτησε μια πιο  άνετη και φυσική συμπεριφορά προς τον κόσμο, και τους διαλόγους του  διάνθιζε  με ένα πολύ λεπτό χιούμορ. Η ωραία του φυσική εμφάνιση  αναδείκνυε το άψογο ντύσιμό του.

Δεν θέλησε ποτέ να μιλήσει ανοικτά για τα παιδικά του χρόνια, την εφηβική ζωή του και την οικογενειακή.  Έδωσε ελάχιστες συνεντεύξεις στην διάρκεια της ζωής του, στις οποίες αναφέρθηκε περισσότερο στο φιλανθρωπικό του έργο. Αν και «ξένος και φτωχός πρίγκιπας» όπως τον αποκαλούσαν οι δημοσιογράφοι την εποχή των αρραβώνων του με την διάδοχο του βρετανικού θρόνου, πριγκίπισσα Ελισάβετ, κατέκτησε τις καρδιές του αγγλικού λαού και γύρισε την πλάτη με μεγάλη λεπτότητα στους υπερόπτες του κύκλου του. Συχαινόταν κάθε είδους άσκοπης επίδειξης αλλά σεβόταν απόλυτα τα δεδομένα της θέσης του. Γι’ αυτό όταν κάποια μέλη της ευρύτερης οικογένειάς του προκάλεσαν την κοινή γνώμη με την συμπεριφορά τους, που έκρινε απρεπή, τους απομάκρυνε από την οικογένεια για πάντα.

Ο θάνατός του σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής. Τέλος εποχής σε σχέση με την  ελισαβετιανή περίοδο της βρετανικής μοναρχίας, τέλος εποχής για τους παλιούς γνήσιους ευγενείς που τόσο αψεγάδιαστα  αντιπροσώπευε.  Τέλος εποχής και για την ελληνική βασιλική οικογένεια. Έφυγε ένα μέλος της που γνώρισε στην διάρκεια του βίου του ένα μεγάλο μέρος των δεινών της αλλά και των ευτυχισμένων στιγμών της.

Η πρώτη επίσημη επίσκεψή του στην Ελλάδα  ήταν στις 12 Νοεμβρίου του 1936 όπου πραγματοποιήθηκε η μετακομιδή των σορών του βασιλιά Κωνσταντίνου, της βασίλισσας Όλγας και της βασίλισσας Σοφίας στην Ελλάδα. Ο έφηβος πρίγκιπας Φίλιππος  ήρθε και αυτός μαζί με πολλά μέλη της ελληνικής βασιλικής οικογένειας που διέμεναν πλέον μονίμως στο εξωτερικό είτε λόγω των γάμων τους, είτε λόγω της μακρόχρονης εξορίας τους.

Το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας φιλοξένησε το μεγαλύτερο μέρος των συγγενών. Το προηγούμενο βράδυ από την τέλεση της κηδείας τους παρατάθηκε επίσημο δείπνο, και ένα από τα εδέσματα περιελάμβανε και αστακό. Οι καλεσμένοι το τίμησαν και περισσότερο από όλους ο Φίλιππος. Δυστυχώς όμως οι αστακοί δεν ήσαν φρέσκοι και την επόμενη μέρα πολλοί παρουσίασαν τα ανάλογα συμπτώματα. Στην διάρκεια της τελετής της κηδείας, με την πολυκοσμία, την ζέστη, τα αρώματα  από τα λιβάνια, ο Φίλιππος αισθάνθηκε έντονη αδιαθεσία. Φορούσε ένα ψηλό μαύρο καπέλο, το οποίο τον εξυπηρέτησε στην αμήχανη στιγμή της έντονης αδιαθεσίας του, όπου ο οργανισμός του επειγόντως ήθελε να αφαιρέσει δια της στοματικής οδού το κακής ποιότητος έδεσμα που είχε φάει την προηγούμενη ημέρα…

Στην Ελλάδα συνοδευόμενος από την σύζυγό του   πριγκίπισσα και διάδοχο Ελισάβετ ήρθε μόνο μια φορά στις αρχές Δεκεμβρίου του 1950, καλεσμένοι των βασιλέων Παύλου και Φρειδερίκης. Ο ελληνικός λαός τους υποδέχθηκε με μεγάλο ενθουσιασμό και εκδηλώσεις αγάπης. Όταν ο βασιλιάς Παύλος επισκέφθηκε το γραφείο του Φιλίππου στην φρεγάτα «Magpie» της οποίας ήταν πλωτάρχης, θαύμασε την οργάνωση του Φιλίππου και την ικανότητά του να διεκπεραιώνει μόνος  όλες τις υποχρεώσεις του. Στην διάρκεια της επίσκεψής τους αυτής, ανεπίσημα και κεκλεισμένων των θυρών, ο Φίλιππος και η Ελισάβετ γνώρισαν  το ελληνικό γλέντι.  Μόνος του ήρθε ακόμα μερικές φορές είτε για να επισκεφτεί την μητέρα του, πριγκίπισσα Αλίκη που διέμενε στην Αθήνα, είτε για να παραστεί σε επίσημες τελετές της ελληνικής βασιλικής οικογένειας, όπως η κηδεία του βασιλιά Παύλου ή οι γάμοι του βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄με την πριγκίπισσα Άννα-Μαρία της Δανίας. Το 1967 με πολύ διακριτικότητα ήρθε πάλι για να συνοδέψει την μητέρα του και να την μεταφέρει στο Λονδίνο όπου θα την φιλοξενούσε στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. Τον Φεβρουάριο του 1981 ήρθε στην Ελλάδα για να παραστεί στην κηδεία της βασίλισσας Φρειδερίκης που έγινε στο βασιλικό κοιμητήριο του Τατοΐου. Πραγματοποίησε επίσης επισκέψεις στο Άγιο Όρος.

Ο πρίγκιπας Φίλιππος, δούκας του Εδιμβούργου κατά την άφιξή του στο αεροδρόμιο των Αθηνών στις 15-9-1964 όπου τον υποδέχθηκε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Β΄.  Ήρθε στην Αθήνα για να παραστεί στους γάμους του βασιλιά Κωνσταντίνου με την πριγκίπισσα της Δανίας,  Άννα-Μαρία.

Θα λείψει ο πρίγκιπας Φίλιππος. Στους υπηκόους της συζύγου του, βασίλισσας Ελισάβετ. Δεν θα τον δούμε  ποτέ πια χαμογελαστό και ευδιάθετο στο πλευρό της.

Ο πρίγκιπας Φίλιππος, δούκας του Εδιμβούργου ανήκει από σήμερα στην Ιστορία.

«Πεθαίνει πραγματικά ένα άτομο όταν κανείς πια δεν τον θυμάται» είπε κάποιος. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

 

 

Κείμενο: Τέπη Πιστοφίδου