Υψηλά ποσοστά δημοφιλίας για τον βασιλιά Φελίπε της Ισπανίας, ένα χρόνο μετά την ενθρόνιση του

Ένας χρόνος έχει περάσει από την παραίτηση του Χουάν Κάρλος, του κυρίαρχου συμβόλου της δημοκρατικής μετάβασης και την άνοδο στον θρόνο του γιου του Φελίπε ΣΤ’ και η μοναρχία ως θεσμός είναι αναμφισβήτητα πιο ισχυρός. Αυτό είναι τουλάχιστον το συμπέρασμα που προκύπτει από δημοσκόπηση της εταιρείας Metroscopia για λογαριασμό της εφημερίδας El Pais, και σύμφωνα με το οποίο η συντριπτική πλειονότητα των Ισπανών εγκρίνει τον τρόπο με τον οποίο ασκεί τα καθήκοντά του ο βασιλιάς Φελίπε.

Η δημοσκόπηση, όπως γράφει η Μάρω Βακαλοπούλου στο in.gr, πραγματοποιήθηκε στις 15 και 16 Ιουνίου και δείχνει σαφώς την αύξηση της εμπιστοσύνης των Ισπανών στη μοναρχία τους τελευταίους 12 μήνες. Ειδικότερα, εκτός από το 81% των Ισπανών οι οποίοι εγκρίνουν τη δράση του Φελίπε, ένα εξίσου μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων, το 74%, βλέπει θετικά και τις κινήσεις της συζύγου του Λετίθια.

Τα υψηλά ποσοστά που σημειώνει η ισπανική μοναρχία συνάδουν με την πολιτική ένταση που έχει δημιουργηθεί μετά τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές της 24ης Μαΐου, και οι οποίες έδειξαν το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα του Μαριάνο Ραχόι (PP) να χάνει έδαφος από νέα κόμματα όπως το αριστερό Podemos και το κεντρώο Ciudadanos.

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, το 98% εκείνων που ψήφισαν το PP εγκρίνει τον τρόπο που ασκεί τα καθήκοντά του ο βασιλιάς Φελίπε, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό εκείνων που ψήφισαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) και το Ciudadanos βρίσκεται στο 90%.

Παράλληλα ωστόσο, η σύνεση την οποία προτίμησε να ακολουθήσει ο Φελίπε αυτούς τους 12 μήνες που βρίσκεται στον ισπανικό θρόνο, με τις μετρημένες ομιλίες που δεν θίγουν κανέναν κοινωνικό τομέα, φαίνεται πως ικανοποιεί ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό και των ψηφοφόρων του Podemos, του κόμματος που ζητά επαναξιολόγηση της μοναρχίας. Ο Ισπανός βασιλιάς έχει τη στήριξη του 64% των ψηφοφόρων του Podemos, ενώ τη βασίλισσα στηρίζει το 62%.

Τίποτα από όσα έχει πει ή έχει κάνει ο Φελίπε έναν χρόνο τώρα δεν έχει προκαλέσει διενέξεις. Η γενική αποδοχή του ωστόσο φαίνεται πως δεν είναι τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο από τη στάση που αποφάσισε να τηρήσει όλο αυτό το διάστημα: αυστηρή υπεράσπιση των συνταγματικών αξιών και των δικαιωμάτων, καθώς και των νέων αναγκών της κοινωνίας, αλλά καμία θέση στον τεράστιο διάλογο για τις αναγκαίες ριζικές αλλαγές στα θεσμικά όργανα της Ισπανίας.